บทที่ 6

1195 Words

เสียงสายน้ำที่ไหลเอื่อยจากลำธาร ฟังแล้วมันช่างเพลิดเพลินเหมือนได้ปล่อยวางทุกเรื่องที่สมองได้แบกรับไว้มาแสนนานให้มันล่องลอยไปกับสายน้ำที่ไหลไปไม่มีทางไหลย้อนกลับมาได้บวกกับเสียงนกหลากหลายชนิดที่ส่งเสียงร้องกันไปมา หากผมเข้าใจในภาษาของพวกมันผมคงมีความสุขไปกับพวกมันด้วย ผมเงยหน้ามองตามเสียงก็เห็นว่าหมู่นกกำลังสนทนาเจื้อยแจ้วภาษารักอยู่เป็นแน่เพราะดูจากท่าทางของมันทั้งคู่ดูกระหนุงกระหนิงคอยใช้จะงอยปากชอนไชขนให้แก่กัน ยิ่งผมได้เห็นทำให้ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เนื่องจากเวลานี้ตัวผมเองก็กำลังมีความสุขเช่นเดียวกันกับนกพวกนั้น บรรยากาศรอบตัวดูสดชื่นสดใสเป็นที่สุด น้ำในลำธารที่ผมเอาเท้าลงแช่เตะน้ำเบาๆ สร้างความเย็นให้แก่เท้าและขาของผมไม่มากนัก มันกลับทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการทำงานมาเป็นเวลาหลายปีได้เป็นอย่างดี   ตั้งแต่ที่ท่านพ่อมอบตำแหน่งหัวหน้าใหญ่หรือที่ใครๆ จะเรียกว่าเจ้าพ่อ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD