บทที่ 7

1815 Words

เวลาล่วงเลยไปเป็นอาทิตย์ที่ผมกับคนร่างบางยังอยู่ด้วยกันไม่ห่างไปไหน เขายังคงให้ความสุข ให้ความสบายใจ สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะแก่ผมทุกวัน ไม่มีวันใดเลยที่ผมจะมีความทุกข์หรือไม่สบายใจ ตั้งแต่ผู้หญิงนี้เข้ามาในชีวิต ทุกอย่างในชีวิตของผมก็ดูเปลี่ยนไปจนหมดสิ้น ความรัก ความห่วงหาอาทร ความห่วงใยที่เธอคอยปรนนิบัติดูแลผมเป็นอย่างดี จนผมแทบไม่คิดเลยว่าเธอเคยเป็นศัตรูของผมมาก่อน ตอนนี้เธอเปรียบเสมือนกระต่ายตัวน้อยที่มีความน่ารัก สดใส ร่าเริง สำหรับผมตลอดเวลา วันนี้ก็เป็นวันที่ 3 แล้วที่เราอยู่ภายในบ้านใหญ่หลังเดียวกัน นอนห้องเดียวกัน บนเตียงเดียวกัน ห่มผ้าผืนเดียวกัน และไม่เห็นว่าคนร่างบางจะมีทีท่ากลับไปหาคนรักของเธออีกเลย หลังจากกลับมาจากรีสอร์ทท่ามกลางน้ำตกเมื่อ 3 วันที่ผ่านมา ก็เท่ากับว่าผมกับไคด้าใช้ชีวิตร่วมกันเป็นเวลา 6 วันเต็ม เธอดูจงรักภักดีต่อผมมาก ดูน่ารัก ห่วงใยใส่ใจผมมากกว่าลูกน้องคน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD