เจ้าแม่มาเฟียไคด้า ดาริน
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนจนฉันสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเรียกของยายแก้วที่ด้านนอกประตู ยายมีน้ำเสียงตื่นตระหนกจนฉันและมิ่งต้องรีบลุกขึ้นออกจากอ้อมกอดของกันและกันอย่างรีบเร่งก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้กันแล้วเดินไปเปิดประตูออกไปทางด้านนอกเพื่อดูสถานการณ์
"ยายเป็นอะไรรึเปล่าครับทำไมเสียงดูน่าตกใจจังครับ" มิ่งรีบถามยายแก้วทันทีเมื่อประตูถูกเปิดออกด้วยสีหน้าร้อนรน
"ยายก็ตกใจพวกเราสองคนนั่นแหละ คิดว่าหายเข้าไปในห้องยายกลัวว่าจะทะเลาะกันเห็นเสียงเงียบไปนานเลยลองเรียกดูน่ะลูก เราสองคนไม่ได้ทะเลาะกันใช่ไหมเข้าใจกันดีแล้วใช่ไหมลูก" คำถามของยายแก้วทำให้ฉันและมิ่งต่างยิ้มให้กันอย่างเข้าใจบวกกับรอยยิ้มของเราสองคนก็บ่งบอกถึงความเข้าใจที่ยายพอจะรับรู้โดยไม่ต้องเอ่ยคำตอบใดๆ ออกไป
"ถ้าเราสองคนเข้าใจกันดีแล้วเราจะไปกันได้หรือยังจ๊ะ ยายเก็บของของยายเรียบร้อยแล้วนะ"
"ผมสองคนก็เก็บของเ
