ในห้อง
"เราส่งข้อความไปถามก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ ใจหนึ่งเป็นห่วงก็เลยให้เพื่อนมาส่งที่นี่ก็ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่" ขมิ้นถาม "ไปไหนมา เป็นห่วงแทบแย่ แล้วทำไมต้องร้องไห้ขนาดนี้"
"เราเห็นผู้อำนวยการ ฮึก เขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้น พอออกรถก็เลยให้แท็กซี่ตาม"
"แล้วไงต่อ?"
"พวกเขาพากันเลี้ยวเข้าโรงแรม โรงแรมที่คนธรรมดาอย่างเราเอื้อมไม่ถึงด้วยซ้ำ"
"โนราห์..."
"ทั้งที่เราควรจะพอได้แล้วใช่ไหม ฮื้อออ แต่จะให้เราพอยังไงเมื่อเรารักเขาหมดหัวใจไปแล้ว"
เป็นคำสารภาพที่เจ็บปวด เด็กคนหนึ่งอยู่ในโลกใบสีเทา แต่เขากลับทำลายเข้ามาเปลี่ยนให้มันกลายเป็นสีชมพู แต่สุดท้ายกลับทุบมันทิ้งอย่างไม่สงสาร
"ฉันรู้ว่าฉันมันโง่!" โนราห์พูดพลางสะอื้น "แล้วใครจะรู้ว่าความรักมันจะเจ็บปวดแบบนี้ ถ้าเราเคยรักใครสักคนมาก่อนก็คงไม่โง่ขนาดนี้หรอก ฮึกกก"
"อย่าโทษตัวเองเลยนะ ผู้อำนวยการต่างหากที่ไม่รู้จักพอ เขาต่างหากที่สมควรจะต้องเ
