"ไหนมึงบอกว่าอากาศที่เมืองไทยร้อนไงไอ้เชน"
"ถึงอากาศจะร้อนแต่คนแถวนี้น่ารัก โดยเฉพาะน้องซาลาเปา เจอกันอีกแล้วนะเรา"
ทุกอย่างแน่นิ่งมึนงงไปหมด โนราห์เองก็ตกใจจนตาแทบถลนออกมา ทำไมผู้ชายที่เธอพูดคุยด้วยคล้ายนักดนตรีธรรมดาถึงไม่อยู่ที่สถาบันศึกษาแห่งนี้ได้
"ไม่ยักจะรู้ว่าเธอเรียนที่นี่ ทั้งที่เรารู้จักกันมานานร่วมสองสัปดาห์" เชน เดินตรงดิ่งมาหาโนราห์
"พี่เองก็ไม่ได้บอกหนูนี่คะว่าไม่ได้เป็นนักดนตรี"
"พี่เป็นอาจารย์สอนทางด้านดนตรี ก็ตัวเล็กไม่ถามนี่ว่าพี่ทำงานอะไร มัวแต่ซื้อซาลาเปามาให้แล้วก็ยืนฟังเพลงเสียงกีตาร์ที่พี่บรรเลง"
"ขอโทษอีกครั้งนะคะหนู.."
"ไม่ได้ทำผิดทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ"
ไม่พูดเปล่ามือหนาขยี้ผมยาวบางเบาสักพักเสียงกริ่งก็เรียกให้นักเรียนเข้าห้องตามปกติในวิชาคาบเช้า
"เดี๋ยววว ไอ้เชน มึงไปรู้จักกับโนราห์ตอนไหน" บอยเริ่มถามไถ่ "แถมยังมีชื่อเรียกกันเองด้วยว่าซาลาเปา?"
"เรื่องมั
