Ep 7 หิว
1109 Words
"นนท์...ตินจะพาหลานแฝดมามะรืนนี้มึงจัดการไปรับหน่อย"
"ได้เดี๋ยวให้แม่บ้านไปจัดห้องที่บ้านใหญ่"
"พรุ่งนี้กูไม่อยู่ฝากดูเด็กนั่นด้วย"
"ได้ดิหน้าที่กูอยู่แล้วเปล่าว่ะ...นายหัว"
ผมว่าไอ้นนท์มันกวนตีนมากกว่าปกติไม่รู้ทำไม ผมกับมันเป็นลูกพี่ลูกน้องกันส่วนพ่อของนนท์ก็มีเมียใหม่ส่วนแม่ที่มีศักดิ์เป็นน้าแท้ ๆ ของผมท่านเสียไปนานแล้ว แม่กับพ่อผมเลยชวนมันมาให้ช่วยทำไร่ชากับผมตั้งแต่แรก ๆ จนตอนนี้ก็กลายเป็นหุ้นส่วนกันไปแล้ว ส่วนน้ำหวานเจอกันเพราะมันไปหาซื้อกาแฟดื่มไปเจอคาเฟ่เล็ก ๆ ของเธอเลยเทียวไปเทียวมาจนได้คบกัน แล้วก็แต่งงานไปเมื่อปีก่อนแล้วก็กำลังจะมีหลานให้ผมเร็ว ๆ นี้ด้วย งานเอกสารหรือออเดอร์ลูกค้าจะเป็นส่วนของนนท์ทั้งหมด ผมรับผิดชอบงานนอกออฟฟิศทั้งหมดแบบที่ผมถนัด
โทรศัพท์จากเพื่อนสนิทผมจากกรุงเทพบอกว่าเด็กแฝดปิดเทอมเลยจะพามาเที่ยวที่ไร่ ทำให้ผมเองต้องเลื่อนงานอื่นให้เร็วขึ้นวันนี้ผมเลยต้องรีบจัดการเซ็นเอกสารที่นนท์เอามากองให้ ช่วงเที่ยงผมคงต้องรีบไปจัดของเพื่อเตรียมตัวไปเกาะตอนเช้าพรุ่งนี้ พอเสร็จเรื่องเอกสารผมก็เปิดประตูห้องออฟฟิศออกมายังเห็นยัยเด็กนั่นตั้งใจทำงานเอกสารให้ไอ้นนท์อยู่โดยมีพนักงานผู้หญิงเป็นพี่เลี้ยงคอยดูแล
"ฉันไม่อยู่จะไปไหนให้บอกนนท์ก่อนเข้าใจไหม"
"ค่ะ...นายหัว"
"..."
"มีอะไรอีกไหมคะ"
"ไม่มี"
"ค่ะ"
ฉันได้แต่มองเขาแบบงง ๆ เหมือนเขามีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่พูด ฉันเลยยกไหล่แบบเสียไม่ได้แล้วก็หันกลับมาสนใจงานตรงหน้าต่อ เพราะฉันไม่ถนัดงานเอกสารมันไม่ใช่สายเรียนของฉันเลยต้องตั้งใจหน่อย เพราะขาเจ็บแบบนี้คงไปทำงานในไร่กับโรงผลิตแล้วก็น่าจะช่วยงานที่นี่อีก 2-3 วันตามที่พี่นนท์บอก พอเที่ยงตรงก็มีเสียงเปิดประตูออฟฟิศจากอาร์มกับอานิสหิ้วปิ่นโตมาให้ แถมถุงขนมอีกนิดหน่อย
"ขอบใจนะจ๊ะกินด้วยกันกับพี่ไหม"
"ไม่ครับเดี๋ยวผมกลับไปกินที่โรงครัวง่ายกว่า"
"งั้นเย็น ๆ พี่เอาปิ่นโตไปคืนให้นะ"
"ไม่ต้องครับเดี๋ยวเย็นผมเอาอาหารมาให้อีกรอบอยู่แล้ว"
"อ๋อ...งั้นเย็นพี่รอที่นี่นะ"
"ครับพี่คนสวย"
เป็นอานิสที่ดูเหมือนจะเป็นคนน้องที่พูดตอบไปมากับฉัน อาร์มคนพี่ได้แต่ยืนยิ้มอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะพากันขี่จักรยานกันไปคนละคัน ตอนนี้เหลือฉันที่อยู่ออฟฟิศนอกนั้นไปโรงครัวกันหมด พี่นนท์ไปหาพี่น้ำหวานเดี๋ยวจะกลับมาช่วงบ่ายตอนเข้างาน ฉันเลยเลือกที่จะมานั่งกินข้าวด้านหน้าออฟฟิศ ช่วงนี้ที่นี่เงียบหน่อยเพราะไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวโฮมสเตย์ไม่มีคน ส่วนใหญ่ไปแค่คาเฟ่ของไร่ที่มีทางเข้าอีกด้านหนึ่ง ด้านนี้จะไม่ค่อยเห็นวิวอะไรเพราะเป็นอีกฝั่งของไร่ วันนี้อาหารน่ากินมากแล้วฉันก็ไม่ต้องรีบกินเหมือนตอนที่นายหัวอยู่ มีความสุขจังเลยดีเหมือนกันที่เจ็บขา จนเห็นข้อความจากคนที่เป็นเจ้านาย
เสียงเตือนข้อความ
"ได้ข้าวหรือยัง"
"ใคร"
"ฉัน"
"ฉันอะใคร...M ตัวเดียวไม่รู้จัก"
"เจ้านายเธอไงยัยบื้อ"
"นายหัวเอาไลน์มาจากไหน"
"ประวัติที่ส่งมาต้องมีเปล่าถามอะไรไม่คิด"
"อ๋อ"
"กินอะไร"
"ข้าวหมกไก่"
"อย่าลืมกินยา"
"รับทราบค่ะ"
"ไอ้นนท์อยู่ไหน"
"ไปหาพี่น้ำหวานค่ะ"
"อืม"
ฉันนั่งมองหน้าจอว่าจะมีข้อความอะไรอีกไหมปรากฏว่าก็ว่างเปล่าจนถึงช่วงเย็นที่อาร์มคนพี่เอาข้าวมาส่งให้คนเดียวบอกว่าน้องกำลังช่วยป้าแม่ครัวล้างของอยู่เลยไม่ได้มาด้วย ฉันยืนมองปิ่นโตเถายาวกับกระติกน้ำใส่น้ำแข็งพร้อมว่าควรจะกินที่ไหนดี แต่ที่นี่มืดเร็วกว่ากรุงเทพฉันเลยเลือกที่จะเอาทุกอย่างขึ้นไปกินข้างบนห้องแทน ฉันเข้าห้องล็อกประตูอย่างดีตามที่นายหัวสั่งไว้แล้วก็วิดีโอคอลหาปู่กับย่าก่อนทำอย่างอื่น คุยนั่นโน่นไปเรื่อยแต่ไม่ได้บอกท่านเรื่องขาเจ็บเดี๋ยวท่านเป็นห่วง ย่าให้ส่งที่อยู่ไปให้เพราะท่านจะส่งขนมไทยที่บ้านมาฝากให้คนอื่น ๆ ที่ไร่ได้กิน บ้านฉันทำขนมไทยขายแล้วก็มีสวนลำไยด้วย แต่ไม่ได้ใหญ่โตมากมายแบบไร่ชาที่นี่ ค่าใช้จ่ายเรื่องเรียนฉันก็ไม่ได้เยอะมากเพราะฉันเรียนดีได้ทุนตลอด ทำให้ปู่กับย่าก็เลยไม่ต้องเหนื่อยมากเพื่อมาหาเงินเยอะ ๆ ให้ฉัน ฉันเลยตั้งใจว่าเรียนจบก็จะกลับไปช่วยท่านไม่ทำงานที่กรุงเทพแบบคนอื่น เสียงเคาะประตูดังเหมือนเคยเคาะ 4 ครั้ง 3 ครั้งแรกจะติดกันเว้นวรรคสักครู่ก่อนจะเคาะครั้งที่ 4 เป็นเขาฉันจำได้ แต่ฉันก็ยังถามออกไปเพื่อความชัวร์ก่อนจะเปิดประตูออก
"นายหัวหรอ"
"อืม"
"ว่าไงคะ"
"ไหนข้าว"
"ห๊ะ"
"หิวจะตายแล้วหลบดิ"
"นายหัวก็กลับไปกินที่บ้านสิ""บ้านฉันก็อยู่ข้างบ้านเธอมีอะไรให้กิน"
"แล้วทำไมไม่ให้อาร์มเอามาให้"
"สรุปไม่ให้ฉันกิน?"
"ก็เปล่าแค่ไม่เข้าใจทำไมต้องมากินกับฉันด้วย"
"ฉันกลับก็ได้"
ร่างสูงที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งเก้าอี้ฝั่งเดิมยืนขึ้นแล้วก็ก้าวขายาว ๆ ไปที่ประตู ส่วนฉันก็ยื่นมือตามไปจับที่ชายเสื้อก่อนที่เข้าจะเอื้อมมือไปถึงกลอนประตู ฉันแค่กลัวเขาจะไม่มีอะไรกินละแค่นั้นจริง ๆ ยังไงเขาก็เป็นเจ้านายแถมยังเป็นคนสั่งข้าวมาให้ฉันอีก ถ้าไม่ให้เขากินก็ดูใจแคบและอกตัญญูมากถ้าย่ารู้ฉันโดนว่าแน่
"แค่ถามเองนั่งสิคะ"
"..."
"เดี๋ยวเทน้ำให้"
"..."
"เพิ่งกลับมาถึงรึคะไปแต่เช้า"
"รู้ด้วยว่าฉันไปแต่เช้า"
"ก็ประตูบ้านนายหัวล็อกกุญแจดอกเบ้อเร่อขนาดนั้น"
"ฮึ"
- Writer
