ให้ในสิ่งที่ผมต้องการ...2
661 Words
“งั้นก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องอธิบายอะไรอีก” ธีย์เทพกล่าวอย่างไม่ยี่หระ
“แล้วนี่คุณธีย์จะทานอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวศศิทำให้” ศศินรารีบเสนอตัวทันที เพราะเธออยากจะให้เขาได้ทานฝีมือของเธอมานานแล้ว
“เธอทำอะไรเป็นบ้างล่ะ” ชายหนุ่มยกยิ้มขึ้นมาทันที นี่เพิ่งเข้ามาอยู่ที่นี่วันแรก ว่าที่แม่ของลูกเขาก็ทำตัวราวกับภรรยาเขาก็ไม่ปาน
“ก็ได้หลายอย่างค่ะ คุณจะเอาอาหารแบบไหนล่ะคะ” ศศินราไม่รู้ว่าเขาชอบอาหารประเภทไหน เธอจึงต้องถามข้อมูลจากเขา
“เอาที่เธอคิดว่าเธอทำอร่อยที่สุดแล้วกัน” ธีย์เทพยิ้มกริ่ม ดูซิว่าคนตัวเล็กจะทำอะไรได้ ในเมื่อห้องนี้มีแค่ไข่เท่านั้น
“ได้ค่ะ”
หญิงสาวกล่าวจบก็เดินไปที่ครัวทันที เมื่อเธอไปถึงที่นั่น เธอก็ต้องตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อมีเพียงแค่ไข่และข้าวสารเท่านั้น ดังนั้นหญิงสาวจึงจัดการหุงข้าว ก่อนที่จะมองหาอุปกรณ์ทำข้าวผัดไข่ เธอลังเลว่าเธอจะโทรสั่งอาหารมาส่งหรือไม่ เพราะที่นี่อุปกรณ์ในการทำอาหารมันไม่พร้อมสักอย่าง แต่เมื่อคิดทบทวนดูสักพัก เธอตัดสินใจไม่สั่งอาหาร เธอต้องการให้เขาได้รับประทานฝีมือเธอดังความตั้งใจเมื่อแรกเริ่ม
“เสร็จแล้วค่ะ เมนูอาหารสุดหรูของวันนี้” ศศินรารีบเอ่ยปากเรียกชายหนุ่มที่นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงาน
ธีย์เทพเดินมาที่โต๊ะตามเสียงเรียกของหญิงสาว ก่อนที่เขาจะมองไปที่เมนูอาหารแล้วต้องเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคนตัวเล็กด้วยความประหลาดใจ
“เนี่ยนะเมนูที่ดีที่สุดของเธอ”
“ไม่ใช่ค่ะ ของที่อยู่ในห้องมันมีแค่นี้ ไว้วันหลังแล้วกันนะคะ เดี๋ยวศศิจะแก้มือ” ศศินรายิ้มอ่อนให้กับชายหนุ่ม เขาเป็นเจ้าของห้องแท้ๆ มีหรือจะไม่รู้ว่าในห้องมีแค่ไข่เท่านั้น
“แล้วจะกินไม่คะ ถ้าไม่กินก็ไม่เป็นค่ะ” ศศินรากล่าวด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีเท่าใดนัก
“ไหนๆ เธอก็ทำมาแล้ว จะทิ้งก็เสียของมานั่งลงกินด้วยกันสิ” ธีย์เทพมองใบหน้าเศร้าของหญิงสาวด้วยความขบขัน ดูท่าแล้วว่าที่แม่ของลูกเขานี่ชักจะใสซื่อเกินไปแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณทานก่อนเลย ศศิทานมาก่อนที่จะเข้ามาที่นี่แล้ว” ศศินรากล่าวพร้อมกับเดินไปยังครัวเพื่อจัดการทำความสะอาดครัวของชายหนุ่ม เมื่อหญิงสาวหันหลังเดินกลับไปที่ครัว นั่นเป็นการเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้มองสำรวจรูปร่างของเธอได้อย่างสะดวก
ผู้หญิงคนนี้ช่างรูปร่างดีเหลือเกิน ใบหน้าเรียวรูปไข่ จมูกรั้นรับกับเรียวปากได้รูปเป็นอย่างดี ดวงตากลมโตราวกับตุ๊กตา น่าแปลกใจเหลือเกินที่เธอยังโสดมาจนถึงทุกวันนี้ ธีย์เทพจำศศินราไม่ได้เลยว่าเธอคือเด็กหญิงกำพร้าที่เขาส่งเสียทุนการศึกษาให้ตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หนึ่ง จนกระทั่งเธอสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี
แล้วตอนนี้เรื่องราวระหว่างเขากับเธอมันกำลังจะยุ่งเหยิงขึ้น เธอกำลังจะมาเป็นผู้หญิงชั่วคราว ที่มาทำหน้าที่ตั้งครรภ์บุตรของเขาเท่านั้น แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี่ การได้ช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสมันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขาไปแล้ว แม้จะไม่อยากทำลายชีวิตของเธอ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือก เมื่อถึงเวลาที่เธอต้องเดินจากเขา เขาจะชดเชยในสิ่งที่เธอได้เสียให้กับเขา ให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ ชายหนุ่มได้แต่ปลอบตนเองอยู่ในใจ
- Writer
