นีรญาหันไปทางต้นเสียง เห็นร่างสูงของฟอซโซขยับเข้ามาใกล้เธอด้วยท่าทีคุกคาม ชายหนุ่มยังคงอยู่ในชุดเดิม ดวงตากลมโตมองเขาอย่างตื่นตระหนก พร้อมๆ กับที่ขยับเท้าถอยไปทางด้านหลัง จนแผ่นหลังบอบบางกระแทกเข้ากับราวบันได ร่างเล็กจึงไม่อาจขยับหนีไปไหนได้อีก หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าออกอยู่พักหนึ่งเพื่อระงับความตื่นตกใจ แล้วให้คำตอบแก่คนที่จ้องมองเธอด้วยสายตาคาดคั้น
“นีรบอกตั้งแต่ตอนหัวค่ำแล้วไงคะว่านีรไปกินมื้อค่ำกับคุณเอริค”
“ไปกินมื้อค่ำที่ไหนทำไมถึงได้กลับดึกดื่นขนาดนั้น”
“คุณเอริคเขาอยากเที่ยวรอบๆ โรม พอกินมื้อค่ำเสร็จนีรเลยพาไปเที่ียวต่อก็แค่นั้นค่ะ”
“พี่เคยบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าทำอะไรให้นึกถึงหน้าพ่อกับแม่บ้าง ออกไปเที่ยวค่ำๆ มืดๆ กับผู้ชายสองต่อสองแบบนั้นใช้ได้ที่ไหน”
เป็นอีกครั้งที่นีรญามองเขาอย่างตัดพ้อ หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะเปิดปากแก้ต่างให้ตัวเอง
“นีรไม่ได้ทำเรื่องเสียห
