บทที่ 5-1
1257 Words
ระหว่างอยู่บนรถกับเอริค นีรญาจึงใช้โอกาสนี้ในการคุยกับเขา
“นีรขอถามคุณเอริคตรงๆ ได้ไหมคะ”
เอริคเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น ชายหนุ่มเหลือบสายตามองหญิงสาวแว่บหนึ่งก่อนจะหันไปมองถนนเบื้องหน้า
“ได้เลยครับ”
“คือนีรไม่ได้คิดไปเองใช่ไหมคะว่าคุณเอริคกำลังจะจีบนีร”
ด้วยความที่หญิงสาวโตมาแบบชาวตะวันตก ส่วนหนึ่งจึงทำให้หญิงสาวกล้าพูดกล้าแสดงออก ดวงตากลมโตมองเสี้ยวหน้าของเอริคอย่างรอคอยคำตอบ
เอริคยกยิ้มมุมปาก ชายหนุ่มหันมามองนีรญาแว่บหนึ่ง ก่อนจะดึงสายตาไปที่ถนนเบื้องหน้าดังเดิม
“ใช่ครับ”
เอริคเองก็ให้คำตอบอย่างตรงไปตรงมาเช่นกัน คำตอบจากปากเอริคทำให้นีรญาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนริมฝีปากได้รูปจะเปิดขึ้นอีกครั้ง
“เผื่อคุณเอริคยังไม่ทราบ นีรเป็นแค่ลูกบุญธรรมของครอบครัวคาสซาโน่นะคะ”
ใบหน้าของเอริคยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม คราวนี้ชายหนุ่มไม่ได้หันมามองนีรญา หากแต่ให้คำตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ผมรู้แล้วครับ” คราวนี้เป็นนีรญาที่เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นแล้วลอบมองอีกฝ่ายอย่างแปลกใจ เอริคหันมาสบตากับหญิงสาวแล้วดึงสายตากลับไปที่ถนนเบื้องหน้า
“เผื่อคุณนีรยังไม่รู้ เรื่องฐานะหรือเรื่องเงิน สำหรับผมไม่ใช่เรื่องสำคัญเวลาที่ผมจะคบหาใคร”
“...”
“ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดก็คือคุณนีรให้โอกาสผมหน่อยได้ไหมครับ”
สเพนดอเร่ ดีไซน์
นีรญานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของตนเอง หญิงสาวกำลังร่างแบบการตกแต่งห้องเพื่อทำพรีเซนเทชั่น ซึ่งเดดไลน์ของหญิงสาวเหลืออีกสองวัน หญิงสาวต้องนำพรีเซนเทชั่นให้อัลแบร์โต้ดูก่อนที่จะต้องนำเสนอทางโรงแรมคาสซาโน่แกรนด์ ซึ่งหญิงสาวไม่แน่ใจว่าฟอซโซจะเข้ามาดูการนำเสนอพรีเซนเทชั่นในครั้งนี้ด้วยหรือไม่ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้หญิงสาวกังวล
ดูเหมือนว่าฟอซโซกำลังไม่พอใจในทุกสิ่งที่เป็นเธอ เห็นได้จากการที่เขามักจะพูดจาประชดประชัน หรือไม่ก็พยายามผลักไส และเธอก็พยายามจะอยู่ห่างจากเขาอย่างถึงที่สุดแล้ว แต่สำหรับเรื่องนี้คงเลี่ยงไม่ได้
หวังว่าเขาจะไม่เอาเรื่องส่วนตัวมาลงที่เรื่องงานหรอกนะ
นีรญาไม่รู้เลยว่าตัวเองถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า จนคนข้างโต๊ะอย่างมาร์โคต้องลุกจากเก้าอี้เดินมาหา ทาบมือทั้งสองข้างลงบนโต๊ะของนีรญา
“เป็นอะไรของแก แกถอนหายใจบ่อยจนฉันจะรู้สึกเหนื่อยตามแกอยู่แล้วนะ”
“ฉันน่ะเหรอ ถอนหายใจบ่อย”
“ก็ใช่ไง แกนั่นแหละ ก็แกถอนหายใจบ่อยจนฉันต้องลุกขึ้นมาดูแกเนี่ย ตกลงแกเป็นอะไร”
“ก็เปล่านี่”
คราวนี้นีรญาตอบไม่เต็มเสียงนัก หญิงสาวหลบสายตาเพื่อนที่ต้องมองมาอย่างคาดคั้น
“แกไม่ต้องมาหลบตาฉัน พูดออกมาเดี๋ยวนี้ว่าแกเป็นอะไร”
นีรญาเหลือบสายตาขึ้นมองมาร์โค เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวถอนหายใจ แต่คราวนี้มาร์โคไม่ยอมให้หญิงสาวเลี่ยงที่จะให้คำตอบอีกแล้ว
“เป็นอะไรบอกมา”
“ฉัน...แค่กังวลนิดหน่อยน่ะ”
“เรื่อง?”
“ก็เรื่องออกแบบตกแต่งห้องนี่แหละ ฉันกลัวว่าทางคาศซาโน่แกรนด์จะไม่ถูกใจแบบของฉัน”
“แกกังวลเรื่องนี่เนี่ยนะ”
“ก็ใช่ไง นี่มันเป็นงานแรกของฉันเลยนะ”
“หึๆ”
“แกขำอะไร”
นีรญาถึงกับตวัดสายตาขุ่นๆ มองมาร์โค นอกจากเจ้าตัวจะไม่หยุดหัวเราะ ซ้ำยังส่ายหน้าคล้ายกับว่าเรื่องที่เธอกำลังกังวลไม่ได้สลักสำคัญแต่อย่างใด
“ขำแกนั่นแหละ”
“แล้วแกขำฉันเรื่องอะไร”
“ก็เรื่องที่แกกำลังกังวลอยู่นั่นแหละ”
“ทำไม” นีรญาถามมาร์โคเสียงแข็ง
“ก็นั่นน่ะมันเป็นโรงแรมของพี่ชายแกน่ะ แกยังต้องกังวลอะไรอีก”
คราวนี้ดวงตาคู่สวยของนีรญาหม่นแสงลง หญิงสาวไม่ได้มองหน้ามาร์โคอีกแล้ว
“เผื่อแกจะลืมไป ฉันเป็นแค่เด็กที่ครอบครัวคาสซาโน่เมตตารับมาดูแล และฉันก็เป็นแค่น้องสาวนอกไส้ของเจ้าของโรงแรม ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขาเลยสักนิด”
เสียงหัวเราะของมาร์โคเลือนหายไปเมื่อเห็นสีหน้าจืดเจื่อนของนีรญา ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“พูดแบบนี้ แกมีเรื่องผิดใจกับพี่ชายนอกไส้ของแกมาใช่ไหม”
นีรญาเงยหน้าขึ้นสบตากับมาร์โคแว่บหนึ่ง เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวตอบไม่เต็มเสียงนัก
“อื้อ”
“นีรเอ๊ย!”
มาร์โคยกมือข้างหนึ่งขึ้นยีเส้นผมของนีรญา เขาเข้าใจอารมณ์ของคนแอบรักเป็นอย่างดี เพราะเขาเองก็เคยแอบรักอัลแบร์โต้มาก่อน บ่อยครั้งที่เข้าใจผิดกัน กว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
“ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันก็แค่กังวลมากไปหน่อย พี่ฟอซคงแยกแยะได้ระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว”
“อือ มีไรก็บอกฉันได้นะ แกก็รู้ว่าฉันน่ะอยู่ข้างแกเสมอ”
“ขอบใจนะ”
เวลาเที่ยงตรงเอริคมารับนีรญาไปดื่มกาแฟตามที่นัดกันเอาไว้ ตอนที่เอริคเข้าไปรับหญิงสาวในบริษัท มาร์โคถึงกับมองตามอย่างไม่เชื่อสายตา ดูเหมือนว่ามาร์โคอยากจะรู้ว่าเอริคเป็นใคร แต่นีรญายกมือเป็นเชิงปรามเอาไว้ มาร์โคเลยต้องเก็บความอยากรู้เอาไว้ก่อน
นีรญาพาเอริคมาดื่มกาแฟในร้านเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากบริษัทนัก ทว่าได้รับการตกแต่งอย่างทันสมัยและดูสบายตาชวนให้นั่งจิบกาแฟได้อย่างสบายใจ
“คุณนีรรับอะไรดีครับ เดี๋ยวผมสั่งให้”
“นีรขอไอซ์คาราเมลมัคคิอาโตก็ได้ค่ะ”
“โอเคครับ” เอริครับคำก่อนจะกวักมือเรียกพนักงาน เพียงไม่นานพนักงานชายก็เดินตรงมาที่ีโต๊ะของทั้งคู่ “ขอไอซ์คาราเมลมัคคิอาโตหนึ่งที่ กับอเมริกาโน่หนึ่งที่ครับ”
“รับเป็นไอซ์คาราเมลมัคคิอาโตหนึ่งที่กับอเมริกาโน่หนึ่งที่นะครับ”
“ครับ”
“รอสักครู่นะครับ” พนักงานเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ เอริคจึงหันมาคุยกับนีรญา
“เสียดายจังเลยนะครับที่คุณนีรมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
เอริคหวนคิดไปถึงตอนที่เขาพูดคุยกับหญิงสาวตอนที่อยู่ในรถ นีรญาตอบอย่างชัดเจนว่าไม่อยากให้เขาเสียเวลา เพราะหญิงสาวมีคนที่ชอบอยู่แล้ว หากต้องการคบหากันแบบเพื่อนเธอก็ยินดี
อย่างน้อยๆ หญิงสาวก็ไม่ได้ตัดเยื่อใยกับเขาไปเสียทีเดียว
“ไม่ต้องเสียดายหรอกค่ะ อย่างคุณเอริคหาผู้หญิงได้ไม่ยากหรอกค่ะ”
“ไม่ยากอะไรกันครับ ดูสิขนาดน้องนีรยังปฏิเสธผมเลย”
“นีรวาสนาไม่ถึงคุณเอริคมากกว่าค่ะ”
“ผมต่างหากที่มีบุญไม่ถึงน้องนีร”
นีรญายิ้มพลางส่ายหน้าเล็กน้อย ตั้งแต่เธอพูดความจริงออกไป และเอริคก็ยินดีที่จะคบหาเธอในแบบเพื่อน แม้เพิ่งจะรู้จักกัน แต่หญิงสาวกับพูดคุยกับเขาได้อย่างสบายใจ
- Writer
