(7) ขอบคุณ
449 Words
ตัดมาที่ตอนเช้า
กันต์นอนเฝ้าเฟิร์นจนเช้าโดยไม่ออกไปไหน
"อื้อออ "หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะมองไปรอบๆ ภาพเมื่อคืนมันซ้อนเข้ามาในหัวของเธอทันที
"กรี๊ดดด ฮื่อออๆๆ ช่วยด้วย !!!"
"..."กันต์สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงกรี๊ด เค้ามองไปที่หญิงสาวที่กำลังผวาอย่างหนัก มือเรียวปัดป่ายไปทั่วจนสายน้ำเกลือหลุดเลือดไหลเต็มพื้น
"กรี๊ดดด ฮื่อออๆๆๆ"
"หยุดก่อนเธอ หยุดก่อนไม่มีอะไรแล้วนะ เธอปลอดภัยแล้วนะ ไม่มีใครทำอะไรเธอแล้ว"กันต์เข้าไปสวมกอดหญิงสาวเอาไว้พร้อมกับลูบหัวปลอบเธออย่างอ่อนโยน เพราะเป็นทางเดียวที่ทำให้หญิงสาวหายกลัวได้
"ฮื่อๆๆๆ หนูถูกข่มขืน"
"ฟังนะ ฉันไปช่วยเธอได้ทัน พวกนั้นยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรเธอนะ"
"ฮื่อๆๆ จริงหรอคะ"
"จริง ฉันเป็นคนไปช่วยเธอเอง"
"ขอบคุณมากๆนะคะที่ช่วยหนูไว้ ขอบคุณจริงๆ"หญิงสาวยกมือไหว้ชายตรงหน้าจนลืมไปว่าเธอกำลังเลือดไหลอยู่
"พอแล้วๆหยุดไหว้ฉันก่อน เดี๋ยวฉันจะไปเรียกพยาบาลมาทำแผลให้ เดี๋ยวเลือดจะหมดตัวซะก่อน"
"ค่ะ"
กันต์เดินไปตามพยาบาลมาทำแผลให้กับหญิงสาว หลังจากที่ทำแผลเสร็จหมอก็มาตรวจอาการก่อนจะอนุญาตให้กลับบ้านได้ เพราะเธอไม่ได้เป็นอะไรมากมีเพียงแค่รอยฟกช้ำตรงหน้าและตามตัวเท่านั้น นอกนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว
บนรถ
กันต์พาหญิงสาวขึ้นมาบนรถเพื่อที่จะไปส่งบ้านแต่เธอกลับจำอะไรไม่ได้เลย
"อายุเท่าไหร่แล้วอะเรา"
"หนูอายุ19แล้วค่ะ"
"ยังเด็กอยู่เลย แล้วไปทำอะไรที่เปลี่ยวๆตรงนั้น "
"หนูไปซื้อของกับพี่ค่ะ แต่ว่าพี่ไม่มารับซักทีจนห้างปิดหนูก็เลยเดินไปตามทางเรื่อยๆค่ะ"
"พี่เธอนี่มันจริงๆเลยนะ ทิ้งน้องให้อยู่แบบนั้นได้ ว่าแต่พี่ของเธอชื่ออะไรละ เผื่อฉันรู้จักจะได้พาไปส่งบ้านถูก"
"อืมมมม "หญิงสาวทำท่าคิดอยู่พักนึง ชายหนุ่มไม่เคยบอกชื่อกับเธอเลยแต่ก็เคยได้ยินพ่อของชายหนุ่มเรียกอยู่
"อ๋อนึกออกละ ชื่อปราบค่ะ"
"ปราบ?"
"ใช่ค่ะ ปราบ"
"ใช่คนตัวใหญ่ๆสักเต็มตัวหรือเปล่า"
"ใช่ค่ะ สักเต็มตัวเลยยกเว้นที่หน้าค่ะ"
"ฉันพอจะรู้ละ ว่าจะไปส่งเธอได้ที่ไหน"
"..."
- Writer
