ตอนที่ 15 เครื่องร่อนตก

1242 Words

เช้าวันต่อมา 9:00 น. สามสาวมารวมตัวกันที่บ้านของอาริส และเติ้ลก็ขับรถมาตามโลเคชั่นที่อาริสส่งไปให้ “จะไปไหนกัน?” เสียงเข้มเดินลงบันไดมาจากทางชั้นสองเห็นสามสาวแต่งตัวอย่างแปลกตาไม่เหมือนชุดอยู่บ้านเลยเอ่ยถาม “ไปถ่ายรูปวิวส่งอาจารย์วิชาโฟโต้” “ไหนกล้องล่ะ?” บรู๊คถามมาอย่างจับผิด “อยู่ในรถ?” ลูน่ากับโรสยืนกันนิ่ง ปล่อยให้อาริสตอบโต้กับพี่ชายของเธอไป ปี๊น ปี๊น เสียงแตรรถดังมาจากทางหน้าบ้าน “แล้วนั่นเสียงรถใคร” บรู๊คถามที่เห็นรถยนต์ไม่คุ้นตามาจอดอยู่ทางหน้าบ้าน “รถเพื่อน...เพื่อนมารับ” “ผู้ชาย?” “ผู้ชาย เป็นเกย์” อาริสรีบตอบ ทั้งโรสและลูน่าถึงขั้นก้มหน้ากลั้นขำ นี่เติ้ลเป็นเกย์ไปแล้วหรือเนี่ย! ยัยเพื่อนตัวแสบโกหกได้เป็นตุเป็นตะ กลัวพี่ชายจะห้ามไม่ให้ออกไปเที่ยว “รีบไปรีบกลับพี่โทรมาแล้วก็ต้องรับสายด้วย พี่ไปรับน้องต่างจังหวัด 1 อาทิตย์ ห้ามก่อเรื่อง ห้ามเถลไถล” “รู้แล้วน่า...” บรู๊คหันมองคนที่กำลังลดกระจกลง และจ้องหน้าเขาตาเขม็งอย่างจับผิด “เรารีบไปกันเถอะ” อาริสรีบเรียกเพื่อนทั้งสองของเธอให้รีบเดินออกจากบ้าน “ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะระเบิดขึ้น เมื่อประตูรถปิด “พวกเธอหัวเราะอะไรกัน?” เติ้ลถามด้วยความสงสัย เสียงหัวเราะคริคัก จากสองสาวยังดังมาไม่หยุด “ก็ยัยอาริสอ่ะดิ บอกพี่ชายว่านายเป็นเกย์” “หึ! นี่พี่ชายเธอหวงขนาดนั้นเลยเหรอ?” “เออดิ! ไม่งั้นนายก็โดนซักยาว เผลอๆ เราอาจจะไม่ได้ออกไปเที่ยวก็ได้” “มีน้องสาวสวยก็งี้แหละ”เติ้ลตอบพร้อมมองไปยังพี่ชายที่ยังทำหน้าโหดอยู่ที่ประตูหน้าบ้าน “หูยยยยย จากเรื่องตลกเปลี่ยนเป็นฉากหวานได้เร็วเลยนะนายเติ้ล” ลูน่าเอ่ยแซวที่เห็นเขาชมเพื่อนจอมแสบของเธอซะดื้อๆ อาริสแก้เขิน โดยการเปิดมือถือให้ GPS นำทางไปยังสถานที่ที่เธอกำลังจะไป รถแล่นออกจากบ้านมาไกลเกือบนับชั่วโมง ตรงมาที่ชาญเมืองที่มีแต่ทุ่งหญ้าเขียวชะอุ่ม @ สนามพารามอเตอร์ “เลี้ยวซ้ายเข้าทางนั้นเลยเติ้ล” “นี่มันที่ไหนวะ ยัยบ้าอาริส!!” ลูน่าร้องเสียงหลงทันทีที่รถจอดตรงลานดินที่มีเครื่องร่อนลอยอยู่กันเต็มท้องฟ้า และเธอพอจะรู้แล้วว่าตรงหน้าเธอต้องเจอกับอะไร “ก็ที่เล่นแอดเวนเจอร์แบบที่ฉันบอกไง” “ฉันไม่เล่นนะ ฉันกลัวความสูง” โรสรีบตอบ “มันก็น่าสนุกดีนะ” “เนอะเติ้ล มันน่าสนุกดีออก...ไปลงรถกันเถอะ” โรสกับลูน่าลงรถอย่างระแวง ส่วนสองคนข้างหน้ากับเห็นเป็นเรื่องสนุก “สวัสดีครับคุณอาริส” ครูฝึกที่คุ้นเคยทักอาริสขึ้น “สวัสดีค่ะ..ครูโจ” “วันนี้คุณบรู๊คไม่มาด้วยเหรอครับ?” “ไม่ได้มาค่ะ อาริสมากับเพื่อน” ใช่! แต่ก่อนพี่ชายเธอพามาเล่นพารามอเตอร์ที่นี่เป็นประจำเมื่อตอนที่พี่ตัวดียังไม่ติดเพื่อนติดหญิง ตอนนั้นเขาใส่ใจเธอมากกว่านี้ และเธอก็ได้ความกล้าความแก่นมาจากพี่ชายของเธอนั่นแหละ “วันนี้ขึ้นบินทั้ง 4 คนเลยหรือเปล่าครับ” ครูฝึกถาม “หนูสองคนไม่เอานะคะ” โรสกับลูน่าจับมือกันแน่นด้วยความกลัว “เติ้ลล่ะ?” อาริสหันไปถามทดสอบความกล้าของผู้ชายเพียงคนเดียวของกลุ่ม “เราบินด้วย” “สองคนค่ะ” “พร้อมแล้วเชิญด้านนี้ครับ” อาริสเอากระเป๋าสะพายส่งให้โรส และเดินตามครูฝึกไปพร้อมกับเติ้ล เติ้ลกับอาริสยืนฟังครูฝึกอธิบายอย่างละเอียด และใส่ชุดเซฟตี้สำหรับป้องกันทุกขั้นตอนอย่างเคร่งครัด ตอนนี้เติ้ลขึ้นบินพร้อมครูฝึก ส่วนอาริส เธอชำนาญแล้ว จึงได้ขึ้นบินคนเดียว บนพารามอเตอร์ที่ค่อยๆ ลอยตัวขึ้นสู่ท้องฟ้ากว้าง เธอชูสองนิ้วยิ้มให้จากในอากาศ แล้วตะโกนใส่วิทยุสื่อสาร “โอเค ใช่ไหมเติ้ล?” “โอเคมาก...บรรยากาศข้างบนดีมาก สวยมากเลย” อาริสชมบรรยากาศชานเมืองที่มองไปเห็นทุ่งหญ้าสีเขียว และบ้านเรือนหลังใหญ่อยู่ไกลๆ วันนี้อากาศและท้องฟ้าชั่งเป็นใจมาก ลมเย็นๆ กับท้องฟ้าสีครามมันช่างสวยงามจนน่าเก็บภาพเอาไว้จริงๆ แต่บนนี้มีแต่พารามอเตอร์กับวิทยุสื่อสาร เธอเอามือถือฝากเอาไว้กับเพื่อนของเธอแล้วนะสิ “เสียดายจัง!” เธอเลิกนึกถึงมือถือ และมองภาพบรรยากาศทั้งหมด และเสพมันด้วยตาเปล่าของเธออย่างมีความสุข มันทำให้เธอรู้สึกเป็นอิสระ และปลดปล่อยอารมณ์ได้แบบสบายใจ กระแสลมพัดปะทะหน้าอย่างแรง และมันก็รู้สึกว่าแรงขึ้นกว่าเดิม เธอพยายามบังคับเครื่องร่อนที่แกว่งไกว แต่กระแสลมมันยิ่งทำให้พารามอเตอร์แกว่งหนักขึ้น อะ...โอ๊ย...!!! กระแสลมพัดมาแรงมาก ทำให้ลมเปลี่ยนทิศ และเครื่องร่อนของเธอเกิดเสียการทรงตัวเปลี่ยนทิศทางกะทันหัน ว๊าย!!!! เธอพยายามบังคับให้มันกับมาในทิศทางเดิม....แต่...แต่มันไม่เป็นผล “คุณอาริส...คุณอาริสครับ” เสียงวอจากครูฝึกที่มองเห็นเธอส่งสัญญาณเรียก แต่มันก็ขาดๆ หายๆ จนดับไป “แย่แล้ว!!!!” อ้าส์......เครื่องร่อนของเธอบินต่ำลงไร้การควบคุม “กรี๊ด.....ต้นไม้ โอ๊ย!!!!” เสียงใบไม้สั่นไหวแรง พร้อมเสียง “โครม!” อาริสรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบโคลงเคลง ก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดลง... เธอลืมตาขึ้นมาช้าๆ พบว่าตัวเองกำลังห้อยต่องแต่งอยู่บนต้นไม้ใหญ่กลางลานกว้างบ้านของใครก็ไม่รู้สายรัด รั้งร่างเธอค้างไว้พอดี เธอรอดจากการตกลงพื้นมาได้หวุดหวิด “โอ๊ย...นี่ฉันมาอยู่ที่ไหนอีกเนี่ย...” เธอหันซ้ายหันขวา หวังจะมีใครเดินผ่านมาบ้าง และในจังหวะนั้นเอง เสียงชายหนุ่มนับสิบที่ยืนใส่ชุดดำคล้ายๆ บอร์ดี้การ์ด วิ่งกรูกันเข้ามาพร้อมอาวุธปืนครบมือ ส่องมาทางเธอเป็นสิบๆ กระบอก แก็ก แก๊ก แก๊ก ปืนนับร้อยกระบอกที่ว่าขึ้นไกลปืนพร้อมที่จะยิง บวกกับใบหน้าที่เหี้ยมโหดของชายชุดดำ “ใคร?” เสียงชายฉกรรจ์คนนึงตะโกนถาม “อย่า!!! อย่ายิงนะคะ” เธอรีบดึงหมวกที่ปกปิดใบหน้า ปัดผมที่ยุ่งเหยิงพร้อมแสดงตัวตน เธอมองไปโดยรอบ ที่มีแต่ชายฉกรรจ์ชุดดำที่ยืนอยู่เต็มบริเวณ นี่ไม่นับรวมที่ยืนอยู่ตรงรั้วบ้านยังกับกำแพงหนาอีกนะ “คือ...เครื่องร่อนมันเสียการทรงตัว ทำให้ ฉัน...หล่นลงมาอ่ะค่ะ อย่ายิงนะคะ”อาริสรีบห้ามด้วยความกลัว “นี่ฉันพลาดหล่นมาบ้านมาเฟียหรือเปล่าเนี่ย!? ทำไมถึงมีแต่ชายชุดดำยืนอยู่เต็มไปหมดแบบนี้นะ!” “เกิดอะไรขึ้นวะ?” เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายอีกคนดังมาจากทางด้านหลังของพวกเขาอีกที ฝีเท้าหนักสาวเท้ายาวก้าวเข้ามา และมุ่งตรงมาทางเธอ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more