หากบอกว่ากานต์ไม่รัก ไม่หลงบุณณดาก็คงไม่ใช่ เพราะตั้งแต่ลงมาจากชั้นสามที่เป็นห้องพักส่วนตัวของชายหนุ่ม กานต์ก็โอบเอวบางไว้ไม่ยอมปล่อย รั้งร่างบางให้มาใกล้ไม่ปล่อยให้คลาดสายตา ยิ่งช่วงนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม ลูกค้าเริ่มเข้ามาใช้บริการหนาตาขึ้นจากเดิม ยิ่งทำให้กานต์เฝ้าบุณณดาไม่ห่าง ลากหญิงสาวเข้ามาในห้องสำนักงานส่วนของแคชเชียร์และบัญชี
“เฮียกานต์สวัสดีค่ะ คุณต้องสวัสดีค่ะ” ขวัญยกมือไหว้คนทั้งคู่ พลางส่งยิ้มให้กานต์และเลยไปยังบุณณดา
ส่วนกานต์ก็แค่พยักหน้ารับ ผิดกับบุณณดาที่เดินเข้ามาหาขวัญ
“แผลที่นิ้วเป็นยังไงบ้างจ๊ะ หายหรือยัง ได้ซื้อยากินไหม”
“แผลเล็กนิดเดียวเองค่ะคุณต้อง ไม่ต้องกินก็ได้ค่ะ นี่ก็ไม่เจ็บแล้ว”
“เห็นไหมคะเฮียกานต์ ต้องบอกแล้วว่ายังไงน้องขวัญก็ไม่ยอมซื้อยากินเองแน่ ดีนะคะที่ต้องให้เฮียแวะซื้อ”
“ทำไมไม่ซื้อยากินล่ะขวัญ เผื่อมันติดเชื้อขึ้นมาจะทำยังไง” กานต์ดุออกไปด้วยความ
