Chapter 18
ความจริงที่แสนเจ็บปวด
PART ROME
ผมได้ยินน้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยเรียกชื่อผม ในขณะที่ผมกำลังคุยเรื่องสำคัญกับมีนาที่ร้านอาหาร เมื่อผมหันหน้าไปตามเสียงเรียก ผมตกใจเป็นอย่างมาก ที่เห็นนิลินเธอยืนมองผมนิ่งๆ น้ำตาคลอเบ้าอยู่ข้างๆ ผม
จากนั้นผมก็รีบดีดตัวลุกขึ้นไปจับมือนิลินไว้แน่นทันทีด้วยความรู้สึกผิด เพราะผมดันไปโกหกเธอว่าจะไปดูงานที่บ่อน แต่ผมกลับมานั่งรับประทานข้าวอยู่กับผู้หญิงอีกคน…
นิลินเธอเอ่ยถามผมน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนที่น้ำตาจะไหลรินอาบแก้มทั้งสองของเธอ เธอคงผิดหวังในตัวผมมากเลยสินะ ที่ผมโกหกเธอ เธอพยายามแกะมือที่ผมจับกุมเธอออก แต่ผมกลับจับมือเธอแน่นกว่าเดิม ก่อนที่ผมจะลากเธอออกจากร้านอาหารมาขึ้นรถและขับออกจากหน้าร้านทันที
กริ๊ง
ในขณะที่ผมขับรถอยู่ มีนาก็โทรเข้ามา ... มีนาเธอจะโทร. มาทำไมตอนนี้วะ? เมื่อผมหันไปมองนิลิน ผมก็เห็นเธอจ้องมองผมนิ่งๆ สลับกับโทรศัพท์ที่มีเสียงเรียก
