รื่นพยักหน้า หญิงสาวหายไปไม่นานก็กลับมา ในมือของหล่อนหิ้วตะกร้าขนมใส่ไส้มาด้วย ส่วนขนมตาลอยู่ในตะกร้าอีกใบ วางเอาไว้ในตะแกรงหน้ารถมอเตอร์ไซค์ของป้าสำรวยที่ใจดีให้ขอยืมใช้
“ขอบใจมากนะจ๊ะ... เกรงใจรื่นจัง อุตส่าห์ช่วยตั้งแผงแล้วยังเฝ้าร้านให้อีก”
“เรื่องเล็กน่ะ... ว่าแต่หลังจากขายของเสร็จแล้วไปไหนต่อหรือเปล่า”
รื่นเริ่มจีบจริงจัง ความเย้ายวนใจของมาลีทำให้รื่นใจร้อนถาม
“ขายของเสร็จก็ต้องกลับบ้านจ้ะ... รื่นมีอะไรหรือจ๊ะ”
“ว่าจะชวนไปนั่งกินข้าวกันต่อ... เดี๋ยวข้าเลี้ยงเอง”
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารื่นคิดอะไร ผู้ชายคนนี้จีบเปิดเผย
“วันนี้คงไม่สะดวก... ถ้าวันหลังก็ไม่แน่”
มาลีไม่ได้ตั้งใจจะตัดความสัมพันธ์ แต่ห่วงลูกชายที่ฝากป้าสำรวยเอาไว้
“วันหลังก็ได้... งั้นวันนี้ข้ากลับก่อนนะ เดี๋ยวต้องแวะตลาดแถวรังสิตด้วย”
“จ้ะ... ขับรถดีๆ นะจ๊ะ”
มาลีมองส่งจนร่างสูงโปร่งของรื่นลับไปจากสายตา พอดีกับเป็น
