คืนคลั่งคุณ

บทที่แปด

เมื่อคืนพอถึงห้องพายุยกสิทธิ์ให้เทียนหอมอาบน้ำก่อน เขารอกระทั่งหญิงสาวออกมานั่งเป่าผมทาครีมหน้ากระจกตนก็เข้าไปทำธุระส่วนตัวต่อ ชายหนุ่มใช้เวลาในห้องน้ำครู่เดียวก็วนกลับมานั่งรอบนเตียง เขาชวนเธอคุยนั่นนี่ตามประสาคนพูดมาก แต่ก็จ้องคนตัวเล็กไม่วางตา

ภาพหญิงสาวหยิบมือถือขึ้นมาตอบไลน์ลูกน้องเพื่อเคลียร์ออร์เดอร์ที่ต้องจัดส่งพรุ่งนี้ช่างดูเพลิดเพลินสำหรับไฮโซหนุ่ม เขามองว่าเธอน่ารักและขยันมากเพราะถึงตัวไม่อยู่ร้านแต่เทียนหอมก็ทุ่มเวลาให้กับงานเต็มที่

พอเช้าวันถัดมาพายุปลุกเทียนหอมตั้งแต่ใกล้รุ่ง ทั้งสองนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นริมชายหาดหลังจากนั้นก็พากันออกกำลังกายโดยการวิ่งต่อ พอทำกิจกรรมในช่วงเช้าเสร็จชายหนุ่มก็จูงเธอไปรับประทานอาหารบริเวณที่พักซึ่งจองเอาไว้ พวกเขาดื่มด่ำอเมริกันเบรกฟาสต์ง่าย ๆ แล้วก็กลับห้องพักเพื่อเตรียมตัวเที่ยวตลอดทั้งวัน

@Pattaya Car Club

คือสถานที่ที่พายุเลือกพาเทียนหอมมาเปิดหูเปิดตาวันนี้ ที่นี่มีกิจกรรมให้นักท่องเที่ยวขับรถ ATV เพื่อเยี่ยมชมความสวยงามของธรรมชาติ และแข่งโกคาร์ตซึ่งฮิตมากในหมู่วัยรุ่นและผู้คนที่มาเยือน

ชายหนุ่มตรวจดูความเรียบร้อยของคนตรงหน้า มือสากหมุนหมวกแล้วล็อกไว้ให้พอดีกับศีรษะเธอ

“แน่นเกินไปหรือเปล่า เทียนโอเคไหม” น้ำเสียงทุ้มถามย้ำ

“ไม่โอเค”

“พี่ปรับให้เราแน่นไปเหรอ ไหนขอดูอีกรอบ” ดวงตาคมกริบฉายแววจริงจังขึ้น

“ไม่ใช่แต่พี่ลมลากเทียนมาแกง” หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธพลางย่นหน้าใส่

“แกง? คือไรพี่ไม่เข้าใจ”

“ศัพท์วัยรุ่นคนแก่อย่างพี่ไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่าเทียนแต่งตัวไม่ค่อยเหมาะกับที่นี่ ดูดิคนมองแปลก ๆ อะ” ดวงตาคู่สีอ่อนเหลือบสังเกตรอบข้างแล้วค่อยก้มลงสำรวจตนเอง เมื่อคนอื่นเตรียมตัวมาอย่างทะมัดทะแมงก็ถอนหายใจยาวเหยียด ด้วยตนเองสวมเพียงเสื้อปาดไหล่สีขาวกับกางเกงยีนขาสั้นช่างเหมาะกับกิจกรรมกลางแจ้ง เพราะเตรียมตัวมาให้แดดเผาเต็มที่

“พี่ขอโทษ แค่อยากเซอร์ไพรส์เทียนไง ยื่นแขนมาใส่แจ็กเกตพี่ก่อน” พายุว่าขณะถอดแจ็กเกตแขนยาว ครั้นสวมมันให้เธอเสร็จก็เผยยิ้มขำ

“หัวเราะอะไร”

“หัวเราะเทียน”

“หืม?”

“เทียนเหมือนเด็กไง ตัวเล็กนิดเดียว” นัยน์ตาเจ้าเล่ห์สำรวจร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนหญิงสาวไม่ทันตั้งตัว

“แต่ตรงนั้นไม่เล็กนะ” เทียนหอมกรีดร้องในใจ ใบหน้าหวานแดงซ่านผละห่างคนช่างแกล้งแทบไม่ทัน เธอโมโหตัวเองที่ไม่เคยตามเล่ห์เขาได้เลย พายุไวสมกับชื่อสายลมของเขา การกระทำของชายหนุ่มมักมาก่อนคำพูดเสมอ

“พี่ลม!! เทียนโกรธจริง ๆ นะ”

“โอ๋ ๆ ไม่แกล้งแล้ว ไปเที่ยวกันเหอะ” เขาหยิกแก้มนุ่มเบา ๆ ก่อนเลื่อนลงมาคว้ามือเธอ และตรงดิ่งไปทางรถ ATV ที่จองไว้ทันที ระยะทางจากจุดเริ่มต้นมุ่งขึ้นสู่เนินสูงเพื่อชมวิวธรรมชาติพายุใช้เวลาขับไม่ถึงยี่สิบนาที

เทียนหอมกอดเอวสอบแน่น ใบหน้าหวานฉายแววกังวลบ้างเวลาเขาบิดคันเร่งเพิ่มระดับความเร็ว แต่อย่างไรก็มั่นใจว่าถ้าอยู่กับผู้ชายคนนี้เธอจะไม่มีวันเป็นอันตราย และแล้วเขาก็พาเธอมาถึงที่หมายนั่นคือจุดชมวิวที่สวยงามที่สุด

บรรยากาศรอบข้างมีแต่ความเขียวขจีของต้นไม้ ภูเขาหลายลูกเรียงติดกันไกลสุดลูกหูลูกตา เจ้าของร่างสูงกระโดดลงรถก่อนจากนั้นก็จับมือนุ่มเพื่อพยุงเธอตาม

“ชอบหรือเปล่า บรรยากาศตรงนี้ลมดี”

“อืม เทียนชอบ” หญิงสาวมองรอบข้างก่อนหลับตาพริ้ม ร่างบางสูดลมหายใจเต็มปอดในสมองคล้ายโล่งขึ้น เธอชอบเหลือเกินเวลาที่สายลมพัดผ่านตัวเธอ สัมผัสจากลมเอื่อย ๆ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังถูกใครสักคนโอบกอด และใครคนนั้นจะเป็นคนอื่นไปไม่ได้นอกจากชายเบื้องหลังคนนี้

“กอดนะ” เทียนหอมไม่ตอบเป็นคำพูดแต่เลือกพยักหน้าอนุญาต เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าเจ้าพ่ออโคจรแบบพายุจะชอบธรรมชาติ ทว่าพอได้รู้จักผู้ชายคนนี้จริง ๆ เขาก็มีหลายมุมที่สามารถทำเธอประหลาดใจได้เหมือนกัน สองหนุ่มสาวจมอยู่ในอ้อมกอดกันและกันท่ามกลางสายลมที่กระชับสองหัวใจแน่นขึ้น

“ถ่ายรูปดีกว่า” อยู่ดี ๆ คนข้างหลังก็ล้วงโทรศัพท์เครื่องบางออกจากกระเป๋า เขาเอ่ยขณะยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อเก็บภาพคู่ระหว่างเราเป็นความทรงจำดี ๆ

“แยกเขี้ยวให้พี่หน่อยเร็ว คนสวย”

“เทียนไม่ใช่หมาบ้าแบบพี่นะ ยิ้มหวาน ๆ ได้อย่างเดียวค่ะแยกเขี้ยวกัดคนอื่นไม่ถนัด” เธอฉีกยิ้มกว้างตอกกลับถ้อยคำหยอกล้อ

ท่าทางของเทียนหอมเล่นเอาชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ เขากระชับกอดเธอแน่นขึ้นพร้อมแนบหน้าใกล้กว่าเดิม ชายหนุ่มกดถ่ายภาพรัว ๆ ทั้งคู่มียิ้มบ้างแต่ก็ไม่พ้นกัดกันอยู่ดี รูปถ่ายมากมายถูกบันทึกไว้ในสมาร์ตโฟนฝ่ายชาย พายุไม่เคยทำแบบนี้กับใคร แม้ปากเคยบอกว่ารักลลิตามากแต่ก็ไม่เคยมีโมเมนต์แบบนี้กับอีกฝ่ายสักครั้งเดียว

อาจเป็นเพราะหล่อนไม่อ่อนหวานหรือชอบธรรมชาติแบบเทียนหอม ส่วนใหญ่เจอกันทีก็เสพสุขได้แค่ในโรงแรมระดับห้าดาว ไม่ก็ควงกันลับ ๆ ไปช็อปปิงต่างประเทศเสียมากกว่า อยู่กับลลิตาเขามีความสุขเพราะลีลาเซ็กซ์แบบสุดเหวี่ยงของเจ้าหล่อน แต่ก็ไม่เคยรู้สึกปลอดโปร่งเหมือนเวลาใกล้ชิดกับคนที่บอกว่าเป็นได้แค่น้องอย่างเทียนหอม เวลานี้หญิงสาวคือความสุขเล็ก ๆ ในชีวิตที่เขาไม่อยากสูญเสียไปให้ใคร แต่ก็ไม่รู้ว่าผู้ชายมีตราบาปติดตัวอย่างเขาจะดีพอที่จะรักษาเธอไว้หรือเปล่า

ล่วงเลยกว่าหลายชั่วโมงพระอาทิตย์เลือนหายจากฟากฟ้า พวกเขาใช้เวลาช่วงสายและช่วงบ่ายดื่มด่ำกับบรรยากาศธรรมชาติรอบข้างจนเต็มอิ่ม หลังขับ ATV ชมวิวทั่วทุกสารทิศพายุก็มุ่งหน้าพาเทียนหอมลงมารับประทานข้าวกลางวันและชวนไปแข่งโกคาร์ตต่อ รอบแรกเป็นเขาขับนำทิ้งห่างจนแทบไม่เห็นฝุ่น ทว่ารอบสองเธอคือผู้ชนะ

แม้ตอนแรกชายหนุ่มชวนแข่งเทียนหอมปฏิเสธแต่เพราะคนปากแข็งอยากเอาใจเมียจึงยื่นข้อเสนอใหม่นั่นคือการเลี้ยงมื้อเย็นแบบไม่อั้น ไม่ว่าเทียนหอมอยากรับประทานอะไรก็พาไปหมด และเด็กเห็นแก่กินก็ตาลุกวาวตกลงโดยไม่ต้องคิดให้มากความ

บัดนี้พวกเขาจึงหยุดอยู่ตรงหน้าร้านหมูกระทะชื่อดังในละแวกนั้น ทั้งคู่ต่อคิวอยู่นานกว่าจะได้เข้าร้าน ปกติแล้วคนความอดทนต่ำอย่างพายุรอนิดรอหน่อยเขาก็บ่นแล้ว แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป ไฮโซหนุ่มสามารถยืนเคียงข้างเธอได้ทั้งวันโดยไม่ปริปากงอแงแม้แต่คำเดียว พอถึงคิวมือสากแค่จูงหญิงสาวเข้าร้าน ทุกย่างก้าวอยู่ท่ามกลางสายตาผู้คนรอบข้างมากมาย เพราะความโดดเด่นของสองหนุ่มสาวเป็นที่น่าจับตามอง โดยเฉพาะฝ่ายชายซึ่งถือว่าเป็นอดีตคนสนิทของดาราชื่อดังอย่างลลิตา

“เดี๋ยวพี่ลมรอนี่นะ เทียนเอาออร์เดอร์อาหารไปให้พนักงานก่อน”

“ให้พี่ช่วยไหม”

“แค่นี้เองสบายมาก”

“รีบ ๆ มานะคิดถึง” เขาส่งสายตามองเธออย่างไม่ชิน แต่น้ำเสียงทุ้มก็ยังคงอ้อนเหมือนเคย คงเพราะที่นี่ทุกคนต้องบริการตัวเอง พอเลือกเมนูที่ต้องการเสร็จร่างบางจึงลุกขึ้นไปยื่นกระดาษแผ่นเล็กให้พนักงานที่รอรับอยู่หน้าเคาน์เตอร์

ใช้เวลาเพียงไม่นานคนตัวเล็กก็เดินกลับมาด้วยใบหน้าเป็นกังวลจนชายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัย

“เป็นอะไร” เสียงทุ้มถามทันทีที่จับสังเกตได้

“แม่มาเยี่ยม”

“หืม แม่มาเยี่ยม” คำตอบของเธอไม่สามารถไขข้อสงสัยให้ชัดเจน

“เทียนติดไฟแดง” ร่างบางจึงต้องย่อกายนั่งตรงข้าม พลางเอี้ยวตัวป้องปากกระซิบเบา ๆ เพราะเขินที่ต้องพูดเรื่องน่าอายแบบนี้ต่อหน้าชายที่แอบรัก

“หมายความว่าไง พี่ไม่เข้าใจอยู่ดี”

“เทียนมีประจำเดือน”

“อ้อ แล้วทำไมไม่บอกแต่แรก”

“ก็เทียนอาย”

“แค่นี้อายอะไรมากกว่านี้พี่ก็เคยเห็นมาแล้ว อย่ามาทำเขิน”

“นั่นแหละ งั้นพี่ลมรออยู่ตรงนี้ได้ไหม เทียนจะออกไปซื้อผ้าอนามัย ถามพนักงานในร้านเมื่อกี้เขาบอกร้านสะดวกซื้อข้ามถนนไปแค่นี้เอง”

“ไม่ต้อง” เขาฉุดร่างบางนั่งลง

“เดี๋ยวพี่ไปเองเทียนเดินช้าแบบนี้เมื่อไหร่จะถึง แค่บอกมาก็พอว่าเอาแบบไหน”

“งั้นเอากลางคืนมีปีกนะ ฝากพี่ลมด้วย” เทียนหอมสั่งชายหนุ่มเสร็จสรรพ คนฟังได้ยินก็ย่นคิ้วเพราะไม่ค่อยเข้าใจนักแต่สุดท้ายก็เดินออกไปเพื่อหาสิ่งที่เธอต้องการอยู่ดี

พายุใช้เวลาในร้านสะดวกซื้อร่วมสิบห้านาทีก็กลับมา เขากวาดผ้าอนามัยทุกแบบ ทุกขนาดไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืนจนหญิงสาวสามารถใช้มันได้อีกหลายเดือน

เทียนหอมเห็นสีหน้าขวยเขินของไฮโซหนุ่มตอนยื่นมันให้เธอก็แอบยิ้มน้อย ๆ ลึกแล้วรู้สึกประทับใจเพราะคนหน้าบางห่วงภาพลักษณ์อย่างพายุไม่มีวันทำอะไรแบบนี้ง่าย ๆ นั้นแสดงว่าเขาคงเป็นห่วงจริง ๆ

มือนุ่มรับผ้าอนามัยก่อนรีบหมุนร่างจ้ำอ้าวเข้าไปจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำทันที พอเสร็จเธอก็กลับมานั่งกินหมูกระทะกับชายหนุ่มต่อ หลังจากนั้นก็พากันขับรถกลับที่พักด้วยหัวใจที่เบิกบาน แต่สองหนุ่มสาวหารู้ไม่ทุกการกระทำของวันนี้ทั้งหมดถูกบันทึกไว้แล้วส่งให้ใครบางคนที่เฝ้ารอภาพถ่ายอย่างใจจดใจจ่อ

แสงสีรอบกายไม่อาจเยียวยาความเหงาในใจหล่อนให้ดีขึ้น ลลิตายกขวดเบียร์ขึ้นกระดกพลางปล่อยน้ำตารินไหลอาบแก้ม หล่อนแนบหน้าลงบริเวณเคาน์เตอร์หินอ่อนในบาร์ลับ ๆ ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพมหานคร

ทันทีที่ได้รับข้อความของนักสืบซึ่งจ้างวานให้ไปติดตามอดีตคู่ขา ในใจดาราสาวมอดไหม้ราวกำลังถูกไฟแผดเผา หล่อนกำหมัดแน่นไม่คิดว่าคนที่ปากบอกเสมอว่ารักหล่อนคนเดียวต่อให้ตายก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ อยู่ ๆ ก็ทิ้งกันง่ายดายเพียงเพราะนังเด็กกะโปโล

เขาคงลืมความเจ็บปวดที่เคยเผชิญหมดแล้วสินะ ถึงไม่เคยมีบทเรียนว่าเมื่อไหร่ที่ทำหล่อนเสียใจ ความลับซึ่งถูกเก็บไว้อย่างยาวนานก็เตรียมตัวถูกเปิดเผย

ลลิตาก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเทียนหอมรู้เรื่องอดีตระหว่างหล่อนกับสามี เด็กผู้หญิงคนนั้นจะยอมรับได้หรือเปล่า ก็คงต้องลองมาวัดกันสักตั้ง เมื่อคิดดังนั้นมือบางจึงกดส่งข้อความหาพายุก่อนหยัดกายลุกขึ้น

พอเคลียร์ค่าใช้จ่ายเรียบร้อยคนเมาก็กดโทร.หาผู้จัดการคนสนิท เพราะคิดว่าคืนนี้คงขับรถไม่ไหว หนำซ้ำจุดหมายปลายทางของดาราสาวไม่ใช่คฤหาสน์ที่พักอาศัยกับสามีแต่เป็นโรงแรมแห่งหนึ่งในพัทยาต่างหาก อย่างไรเสียพรุ่งนี้ลลิตาก็ต้องคุยกับชายหนุ่มให้รู้เรื่อง หล่อนจะไม่ยอมเป็นทิชชูที่เขาใช้เสร็จแล้วทิ้งเด็ดขาด!