บทที่เจ็ด
2206 Words
“ไม่เจอกันนานนะเฮียมาทีควงสาวสวยตลอดเลยน้า” เสียงแซวปนผิวปากดังขึ้นยามร่างสูงจูงมือหญิงข้างกายก้าวเข้าบริเวณสนามแข่ง
“ถ้าจะทักกูแรงขนาดนี้ เก็บปากมึงไว้กินข้าวเหอะ” พายุมองชายตรงหน้าตาขวางซ้ำยิ่งกระชับมือบาง เพราะห่วงกลัวเทียนหอมจะรู้สึกแย่กับคำพูดยียวนของไอ้หมอนี่
“นี่เทียน เมียกู” เขาแนะนำคนตัวเล็กอย่างไม่คิดปิดบังสถานะ
“ฮะ คนอย่างเฮียเนี่ยนะมีเมีย” รามเบิกตากว้างตกใจ หนุ่มไฮโซไม่เชื่อคำพูดพี่ชายร่วมสนามสักนิดเดียว อีกฝ่ายคงกลัวเขาจะจีบแม่สาวหน้าใสคนนี้น่ะสิถึงรีบกันท่า
แม้แต่งกายดูราบเรียบไม่ฉูดฉาดเหมือนพริตตี้ที่พายุชอบควง แต่เธอก็มีใบหน้าสวยหวานประกอบเข้ากับหุ่นบอบบางจึงจัดว่า ‘สวยมาก’ อยู่ดี
“มึงพูดดี ๆ คนอย่างกูมันทำไม”
“เจ้าเล่ห์ ปากหวาน ขี้อ่อยเปลี่ยนผู้หญิงบ่อย ๆ เป็นงานอดิเรก”
“ไอ้!” ปลายเท้าไฮโซหนุ่มกระดิกหากไม่ติดว่าเมียยืนใกล้ ๆ รามคงโดนเขาเล่นงานเละ
“ช่างแม่ง คุยกับคนอย่างมึงไปก็เสียปาก พี่ว่าเรากลับกันดีกว่าเทียน”
“เดี๋ยว ๆ อย่าพึ่งใจร้อนสิเฮีย” รามโบกไม้โบกมือห้ามชายหนุ่มทันควัน
“แหม ผมแค่แกล้งเอง เฮียก็รู้นี่ครับว่าคืนนี้สำคัญ”
“แล้วกูต้องสนใจไหม”
“นี่น้องไง อย่าใจร้ายกับคนกันเองสิเฮีย”
“ก็มึง…”
“สวัสดีฮะเจ๊ ผมรามน้องชายคนสนิทเฮียควบตำแหน่งเจ้าของสนามนี้ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” รามยิ้มทักทายแล้วยื่นมือผูกมิตรกับพี่สะใภ้
“ชื่อเทียนค่ะ ไม่ต้องเรียกเจ๊ก็ได้นะ” เทียนหอมก็ระบายยิ้มบาง ๆ ตอบรับคนตรงหน้าไม่แสดงทีท่าเคอะเขิน
“ไม่ได้ครับ เมียเฮียก็ต้องเรียกว่าเจ๊ถูกแล้ว เดี๋ยวจะมีคนแถวนี้เขม่นผมอีก” คนแถวนี้ที่ว่าส่งสายตาดุ ๆ แม้สองมือสัมผัสกันเพียงผิวเผิน
“รู้ก็รีบปล่อยดิวะ”
“ค้าบบบ” รามแกล้งลากเสียงยาวพลางหรี่ตาแซวตามประสาคนขี้แกล้ง
“เทียนรอพี่ตรงอู่ทางนู้นหรืออยากนั่งห้องรับรองเปิดแอร์เย็น ๆ มีมอนิเตอร์โชว์ให้ดูสวย ๆ ตอนพี่แข่งดี”
“ไม่เอาสักอย่าง”
“แล้ว?”
“เทียนยืนให้กำลังใจพี่ข้างสนามนี่แหละ อยากเห็นหน้าตอนพี่แพ้ชัด ๆ จะได้สมน้ำหน้าถูก”
มือสากยีเรือนผมงามอย่างเอ็นดู แววตาหวานมองยายแก้มป่องเหมือนโลกนี้มีแค่เราสองคน
“ให้กำลังใจได้เก่งมาก ขอบคุณนะตัวแสบ” ถึงกาลเวลาผลักดันทั้งสองให้ไกลกันแค่ไหน แต่พอวนกลับมาเจอกันใหม่เขาก็อุ่นใจทุกครั้งยามเธออยู่ใกล้ ๆ เทียนหอมคือพื้นที่ปลอดภัยของพายุ หญิงสาวเหมือนบ้านที่สำคัญที่สุดซึ่งเขาจะไม่มีวันยอมให้คนอื่นล้ำเส้นเข้ามาเด็ดขาด ตอนอยู่กับลลิตาชายหนุ่มตื่นเต้นและสุดเหวี่ยงก็จริง แต่เจ้าหล่อนก็ไม่สามารถทำให้เขาอบอุ่นได้อย่างผู้หญิงข้าง ๆ ทำ
...ไม่เคยเลยสักครั้ง
“ขอกอดหน่อย” เขาอ้าวงแขนกว้างเอ่ยถามเธอโดยไม่สนสายตาคนรอบข้าง
“พี่ลมไม่เอา…” ท่าทีพายุทำเอาเทียนหอมแก้มร้อนผ่าว จนหญิงสาวต้องส่ายหน้าปฏิเสธพัลวัน
ไฮโซหนุ่มไม่รอช้า เขาอาศัยความเร็วกว่าดึงมือบางแล้วกระชากเธอเข้าหาอ้อมแขนทันที
“อยากกอด” เสียงทุ้มกระซิบข้างกกหูแล้วกดจูบเบา ๆ บริเวณซอกคอขาว
“พี่ลมอย่าสิ เทียนเขินนะ”
“งั้นต้องทำบ่อย ๆ ใช่ปะเทียนจะได้เลิกเขินสักที” พายุหัวเราะในลำคอพลางทัดไรผมยาวไว้ข้างหู
“รอพี่ตรงนี้นะ อย่าซนล่ะ” เมื่อได้กำลังใจเต็มเปี่ยมเขาก็ผละห่าง ก่อนก้าวขาลงสนามชายหนุ่มไม่ลืมหันมาหว่านเสน่ห์สาวด้วยรอยยิ้มพิฆาตและแววตาเป็นประกาย
การกระทำของทั้งคู่ถูกคนรอบข้างถ่ายไว้ทั้งหมด ไม่ทันข้ามวันข่าวไฮโซหนุ่มกอดสาวปริศนาหน้าหวานต้องถูกพูดถึงกันปากต่อปากในหมู่คนรักรถ
ผ่านไปสักพัก...
ลัมโบร์กีนีสีดำด้านก็แล่นฉิวเข้าเส้นชัยด้วยความเร็วดุจปีศาจ เสียงโห่ร้องข้างสนามดังลั่นเพราะผลผู้ชนะนั้นถูกต้องดั่งคาดเดา
‘Wind win’ หน้าจอมอนิเตอร์โชว์ชื่อพายุ ขณะเจ้าของรอยยิ้มทรงเสน่ห์ก้าวเท้าลงมาแล้วเดินดุ่ม ๆ เข้าทางข้างสนามทันที
“ไหนของขวัญพี่” คนชนะไม่สนเม็ดเงินเดิมพันมูลค่ามหาศาล สิ่งที่เขาต้องการคือรางวัลจากร่างเล็กตรงหน้าต่างหาก
“ของขวัญอะไร เราสัญญากันที่ไหน” เทียนหอมย่นหน้าใส่ มีหรือเธอจะไม่รู้ทันเกม ของขวัญนั้นจะเป็นอะไรได้อีกนอกจากเรื่องอย่างว่า
“ไม่รู้แหละก็เทียนบอกอยากดูพี่แพ้ แต่ตอนนี้ชนะแล้วต้องให้ของขวัญดิ”
“พี่ลมมั่วละไม่เห็นเกี่ยว”
“เจ๊ก็ให้รางวัลไปเหอะครับ ผมไม่อยากเห็นเด็กเล็กงอแง” รามโพล่งขัดจังหวะพ่อแง่แม่งอน เจ้าของสนามหนุ่มเอ่ยขณะยักคิ้วแซวพี่ชายคนสนิท
“พูดมาก”
“หยอก ๆ เองเฮีย แล้วเงินเดิมพัน?”
“หักเท่าเดิมที่เหลือก็โอนเข้าบัญชีกู”
“ได้เลยค้าบ”
“เดี๋ยวส่งเลขบัญชีทางไลน์”
“ไม่ต้องผมมีของเฮียอยู่แล้ว”
“ของเมียกู” บทสนทนาดังกล่าวทำรามประหลาดใจไม่น้อย เดิมทีนิสัยพายุคำนึงถึงผลประโยชน์ตนที่หนึ่ง ถ้าต้องเสียแรงเพื่อทำอะไรสักอย่างสิ่งที่ได้รับกลับมาย่อมต้องคุ้มค่าพอกัน
แต่นี่อะไร ๆ ก็เมีย เห็นทีผู้หญิงคนนี้คงสำคัญกับพี่ชายอย่างที่ปากว่าจริง ๆ!
หลังแข่งรถเสร็จพายุก็จูงเทียนหอมออกจากสนามทันที ตอนนี้ล่วงเลยเกือบห้าทุ่มกว่า ทีแรกชายหนุ่มคิดว่าจะเลี้ยวรถเข้าที่พัก แต่หญิงสาวดันหิวขึ้นอีกรอบเพราะช่วงเย็นเธอกินอะไรไม่ลงเนื่องจากคอยมึนตึงใส่เขาอยู่ สุดท้ายทั้งคู่จึงมาจบลงที่ถนนคนเดินยามดึกซึ่งตอนนี้ผู้คนเริ่มบางตาลง
คนตัวเล็กเดินนำหน้ากวาดสายตามองหาของกินเป็นระยะ เธอซื้อลูกชิ้นปิ้ง น้ำผลไม้ปั่นและยำต่าง ๆ หน้าตาอาหารน่ะน่ารับประทาน แต่ความสะอาดนี่สิเป็นสิ่งที่คุณชายไฮโซกังวล ปกติพายุไม่เคยทำอะไรแบบนี้ด้วยซ้ำ ชีวิตเขาส่วนมากสุขสบายราวกับอยู่บนสรวงสรรค์ เรียกว่าปลายเท้าไม่เคยเหยียบดินมีคนรอบข้างบริการตลอด แต่แล้วทุกอย่างผันเปลี่ยนไปเมื่อเขากลับมาพบเธอ ความสดใส ความเป็นธรรมชาติของเทียนหอมค่อย ๆ กลืนกินตัวตนอันหยิ่งยโสของผู้ชายเอาแต่ใจไปจนแทบไม่เหลือมาดเดิม กว่าจะรู้ตัวอีกทีเขาก็ถลำลึกเข้าไปในโลกที่ไม่เคยรู้จักมากขึ้น
แม้จะมีวูบหนึ่งเคยคิดว่าต้องมาทำอะไรที่ไม่คุ้นชินขนาดนี้เพื่อเธอทำไม ทว่าจนแล้วจนรอดถ้ามีหญิงสาวอยู่ใกล้ ๆ ชายหนุ่มอยากลองทำ ก่อนพบเธอเขาไม่เคยคิดว่าความธรรมดาพวกนี้จะทำให้มีความสุขได้ แต่พอเจอเธอแล้วชายหนุ่มเหมือนเริ่มชอบมันทีละนิด
“กินไหม” ตอนนี้เทียนหอมพาชายหนุ่มมาหยุดลงบริเวณริมชายหาดใกล้ ๆ ซึ่งเดินทะลุออกมาเพียงไม่กี่นาที หญิงสาวย่อกายนั่งบนโขดหินพลางยื่นลูกชิ้นปิ้งให้เขา
“อร่อยมากใช่ปะ เห็นเดินกินมาตลอดทาง”
“สุดยอดพี่ลมลองกินสิ” เธอยกนิ้วโป้งคล้ายกำลังบอกว่ารสชาติอาหารยอดเยี่ยมสุด ๆ
“ป้อนสิ” เมื่ออ้อยเข้าปากช้างมีหรือคาสโนวาอย่างพายุจะปล่อยให้หลุดรอด เต๊าะวันละนิดหยอดวันละหน่อยถือเป็นคติประจำตัวเขา ใบหน้าหล่อเหลายื่นใกล้ชิดแล้วสบตาเธอด้วยแววตาแพรวพราว จนหญิงสาวอึ้งไปครู่หนึ่งแต่ก็มองกลับอย่างรู้ทันว่ากำลังโดนคุณสามีหว่านเสน่ห์
“อ้าปากกว้าง ๆ สิ”
“ยอมป้อนพี่จริงดิ”
“อ้าว ก็พี่ลมบอกอยากให้เทียนป้อน”
“วันนี้ใจดีแปลก ๆ นะเราอะ”
“เทียนก็ติดนิสัยแปลก ๆ ของพี่ลมนั่นแหละ” เธอย้อนกลับ
“เดี๋ยวนี้หัดหลอกด่าพี่ทางอ้อมนะ ไม่น่ารักเลย” เขาย่นหน้าพลางหยิกแก้มป่องเพราะมันเขี้ยว แรงหยิกน้อยนิดไม่ต่างกับมดไม่อาจทำเธอเจ็บ หญิงสาวจึงอาศัยจังหวะจั๊กจี้พายุเป็นการเอาคืน
“ฮ่า ๆ ยายเด็กแสบ” ชายหนุ่มระเบิดหัวเราะปล่อยการเกาะกุมบริเวณวงหน้าทันที แต่เสือร้ายย่อมไม่สิ้นลายง่าย ๆ เขาคว้าเอวคอดกิ่วเล่นเอาเทียนหอมตกใจปล่อยไม้ลูกชิ้นที่ถืออยู่ในมือด้วยเกรงว่าคนตรงหน้าอาจได้เลือด
“พี่ลมเล่นอะไรเนี่ย เดี๋ยวโดนจิ้มตาหรอก!” เสียงหวานเข้มขึ้น
“แค่อยากเข้าใกล้เอง”
“นั่งห่างกันแค่นี้ยังใกล้ไม่พอเหรอ”
“ไม่พอ”
“…”
“อยากเข้าไปในตัวเทียน”
“…” เธอเบิกตากว้างแต่ก็อ้าปากด่าเขาไม่ถูก ไม่รู้จะเขินหรือโมโหคำพูดลามกของพายุดี
“คืนนี้ ได้ปะ”
“พี่ลมหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ” คำว่าคืนนี้ของเขานำกระแสความร้อนเข้าสู่พวงแก้มนุ่มนิ่มฉับพลัน เทียนหอมจะยอมให้เขาได้ที่ไหนล่ะ ในเมื่อไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงที่ผ่านมาชายหนุ่มตะกละตะกลามกินเธอไม่ต่ำกว่าสามรอบ
“นะ ๆ ครั้งเดียว”
“อย่างพี่ครั้งเดียว?” แววตาไม่ไว้วางใจทั้งสองข้างหรี่สบตาเขาอย่างไม่เชื่อ
“ไม่มีทาง คนอย่างพี่ไม่เคย…”
“ไม่เคยครั้งเดียว” เขาตอบกลับหน้าตาเฉย นัยน์ตาเจ้าชู้เพ่งพิศทุกส่วนของใบหน้าหวานที่กำลังลอบมอง
“เทียนน่ารักจังรู้ใจพี่ทุกอย่างเลย แบบนี้ต้องให้รางวัลใช่ปะ”
“ไม่เอา เทียนไม่อยากได้รางวัลของพี่หรอก”
“แน่ใจ เห็นทุกทีพอให้รางวัลก็ พี่ลม… อ๊ะ… พี่ลมทุกที”
“หยุดพูดนะ!!” เมื่อได้ยินเขาแสร้งทำเสียงครางสยิวคล้ายกำลังก่อกวนทางอ้อม เทียนหอมก็รีบเอามืออุดปากคนหน้าไม่อาย พอสังเกตรอบข้างไม่พบใครเธอจึงโล่งอกขึ้น
ชายหนุ่มยกมือทั้งสองข้างราวประกาศว่ายอมแพ้และกำลังจะเลิกแกล้งเธอ หญิงสาวจึงผละห่างทันที
“จะกลับยังดึกแล้วนะ”
“โอเคไปเหอะ เทียนอิ่ม”
“อิ่มอยู่คนเดียวน่ะสิ” เสียงทุ้มค่อนขอดไม่จริงจังก่อนช่วยเธอเก็บอาหารทุกอย่างลงถุงแล้วเดินไปทิ้งถังขยะซึ่งอยู่ไม่ไกล พอกลับมาอีกทีก็พบเทียนหอมกำลังย่อกายนั่งคุยกับใครบางคน
เด็กหญิงผมรุงรังคนนั้นอายุน่าจะไม่เกินสิบสี่ เด็กน้อยสวมเสื้อผ้าขาด ๆ หน้าตามอมแมมถือดอกกุหลาบขาย
“เทียน” พายุเข้าไปดึงแขนภรรยาให้ลุกขึ้นยืนทันที
“ทำอะไร”
“กำลังจะช่วยซื้อกุหลาบน้อง สงสารน้องยังขายไม่หมดเลยพี่ลม” เทียนหอมตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อน ๆ
“เดี๋ยวพี่เหมาหมดเอง เท่าไรครับหนูน้อย” พายุเสนอตัวเอง แท้จริงเขาไม่ใช่คนจิตใจดีอะไร ติดจะใจร้ายและขี้โมโหด้วยซ้ำ แต่พอเห็นแววตาคนตัวเล็กและความใจดีของเธอทำให้เขาอยากช่วยเด็กคนนี้ขึ้นมา ไม่รู้ทำไมชายหนุ่มถึงอยากให้เทียนหอมประทับใจตัวเอง ถึงรู้ว่าหญิงสาวชอบเขาอยู่แล้ว แต่ก็ยังอยากให้หลงเข้าไปอีก
“40 ดอก 500 บาทค่ะ”
“นี่ครับไม่ต้องทอน” มือสากหยิบธนบัตรสีเทาในกระเป๋ายื่นให้เด็กน้อยก่อนยิ้มกว้าง
“ที่เหลือเอาไปกินขนมนะครับพี่ให้”
“ขอบคุณค่ะพี่สุดหล่อ” เด็กน้อยยกมือไหว้
“หนูขอให้พี่กับพี่สาวคนสวยรักกันนาน ๆ นะคะ”
“ครับ” ไฮโซหนุ่มไม่ปฏิเสธซ้ำยังคว้ามือนุ่มมากระชับราวกับภาคภูมิใจ ดวงตาทั้งคู่สะท้อนประสานกันหวานล้ำ
กระนั้นเทียนหอมก็รู้แหละนิสัยจริง ๆ พายุไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้หรอก เขาไม่ค่อยเห็นใจผู้คนรอบข้าง บางทีมองโลกด้านเดียวเพราะถือทิฐิเอาตนเป็นที่ตั้ง แต่ตอนนี้ชายหนุ่มพยายามปรับเปลี่ยนหลายอย่าง ยอมใจเย็นมากขึ้น ง้อเธอบ้าง แสดงว่าเขาน่าจะเริ่มรู้สึกดีกับตัวเองเหมือนกัน หญิงสาวไม่ได้กำลังรักเขาอยู่ฝ่ายเดียว
ชายหนุ่มจูงหญิงสาวกลับขึ้นรถ ระหว่างทางจากตลาดกลางคืนมุ่งสู่ที่พัก ความอบอุ่นค่อย ๆ ปกคลุมหัวใจทั้งสองดวงให้เต้นเป็นจังหวะเดียวกันกระทั่งเข้าสู่ห้วงนิทรา และค่ำคืนนี้พวกเขาก็หลับฝันดี
- Writer
