“โอย...ทำไมพ่อเดินไวอย่างนั้นเนี่ย ตามไม่ทันซะละ ทำไงดีล่ะ เฮ้อ...ถ้าอย่างนั้นก็กลับบ้านก่อนดีกว่า...ว๊าย!”
หญิงสาวอุทานออกมาเมื่อกำลังจะหันหลังกลับแต่กลับชนเข้าอย่างจังกับอกกว้างของใครคนหนึ่ง หล่อนเกือบล้มแต่ถูกแขนใหญ่เหนี่ยวลำตัวเอาไว้แล้วดึงเข้าไปกอดจนแน่น
“พ่อ!”
หญิงสาวอุทานออกมาเมื่อเห็นหน้าคนที่หล่อนชนเข้าชัด ๆ วีระนั่นเอง เขามองหล่อนแล้วย่นคิ้วนิ่วหน้าก่อนจะถามว่า
“ราตรีเองเหรอเนี่ย นี่มาทำอะไรแถวนี้ มันดึกมากแล้วนะ”
“ราตรีมาตามพ่อไงจ๊ะ”
“จะมาตามทำไม พ่อออกมากรีดยางเป็นปกติอยู่แล้ว”
“เอ้อ...คือว่า...พี่ธีบอกราตรีไว้ว่าอย่าให้พ่อออกมากรีดยางเพราะกลัวว่าพ่อจะเป็นลมน่ะจ้ะ”
“หืมม์? ไอ้ธีมันบอกอย่างนั้นเหรอ”
เขาเลิกคิ้วสูงแต่สายตาก็ยังจับจ้องสะใภ้สาวในความมืดรอบกายที่มีแสงไฟจากศีรษะของเขาส่องสว่าง ราตรียิ้มแหย ๆ เพราะกลัวว่าวีระจะไม่เข้าใจแต่กลับนึกได้ว่าหล่อนยังอยู่ในอ้อมกอดของ
