ปริมาตะกายร่างหนีลงจากเตียง ถอนใจเฮือกใหญ่เมื่อพ้นจากรัศมีมือของเขา ใจหายใจคว่ำกับดวงตาวาวโรจน์ของเขา
“กินข้าวอิ่มแล้วก็ทำงานของเธอได้แล้ว หน้าที่เมียก็คือแหกแข้งแหกขาให้ผัวกระแทกให้หายอยากสักทีสองที”
คำพูดหยาบคายไร้ความเมตตาของเขาทำให้เธอหน้าซีดเผือด เบียดหนีไปอยู่ที่ผนังห้องอีกด้านทันที
เขาคงไม่ทำอย่างที่พูดจริงๆ ใช่ไหม...
ร่างสูงแข็งแรงของพงศ์ศูรย์ตามมากระชากทีเดียวร่างน้อยก็ปลิวติดมือเขาไป
เขากดเธอลงกับพื้นอย่างรุนแรง ไม่มีความปรานีอยู่ในดวงตาคู่นั้น
“ไม่อยากโดนกระแทกบนเตียง บนพื้นก็คงเหมาะกับผู้หญิงแบบเธอ”
ปริมากรีดร้องสุดเสียงกับความป่าเถื่อนของเขา ยามเขากระแทกเข้าหาจนร่องสาวฉีกขาด เธอกรีดร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว
เขาทารุณเธอนับครั้งไม่ถ้วน ร่างกายและจิตใจบอบช้ำแสนสาหัส ในขณะที่เขาปลดปล่อยสุขสมในร่างของเธอ
หัวใจที่เคยเคารพนับถือเขาแปรเปลี่ยนเป็นความเจ็บช้ำน้ำใจอย่า
