"Anong ginagawa mo rito?" tanong ko nang makabawi sa pagkagulat ko na makita s'ya ngayon, "Sinusundan mo ba ko?"
Nakita ko ang pagdaan ng lungkot sa kanyang mga mata pagkatapos ng mga tanong ko.
"No, Miel. Hindi ko rin akalain na makikita kita ngayon dito," sagot niya. Naupo s'ya sa katabi kong upuan habang hindi inaalis ang mga mata niyang nakatingin sa akin. "Pero aaminin ko na masaya akong makita kang muli, at makalapit sayo ng ganito kalapit."
Napatitig ako sa kanya hindi lang dahil sa sinabi n'ya kung hindi maging sa kakaibang awra niya ngayon.
Bumalik na 'yung Anton na nakilaka ko noon, ang makisig at gwapong siya noon. No, let me correct my statement, mas naging gwapo at makisig s'ya ngayon. Parang mas naging matured s’ya in a good way.
Nabawi lang ang ginagawa kong pagmama
