“ทำไมคุณต้องมองว่านางเป็นแบบนั้น มองนางในแง่ดีบ้างไม่ได้หรือคะ” เธอร้องถามเสียงสั่น น้ำตาใสคลอเบ้าตา
“ไม่เห็นจำเป็น ในเมื่อฉันก็มองมันถูกอยู่แล้ว”
“คุณมันคนใจร้าย” หญิงสาวตะโกนใส่หน้าคมแล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน ปล่อยน้ำตาไหลริน เหนื่อยเหลือเกินกับผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าหล่อนจะทำอะไรเขาก็มองว่าผิดอยู่เสมอ ไม่ว่าจะพูดอะไร ทำอะไรก็คอยจับผิด กล่าวหาเหยียดหยามตลอดเวลา
ช้องนางวิ่งเข้ามาในห้อง ล้มตัวนอนกับเตียงแล้วปล่อยโฮสุดเสียง
“ฮือ พ่อขา นางเหนื่อยแล้วค่ะ นางไม่อยากจะสู้แล้ว เขาไม่เคยมองนางในแง่ดีเลย มีแต่กล่าวหานาง เขาคงเกลียดนางมาก เขาคงไม่อยากให้ใครรู้ว่ามีนางเป็นเมีย ฮือ...นางผิดหรือคะ ที่ทำเพื่อช่วยครอบครัว” น้ำตายังคงไหลริน หัวใจดวงน้อยมีแต่รอยแผล และมันคงยากที่จะเยียวยา
รามันไม่ได้ใส่ใจคนที่วิ่งร้องไห้ไป เขาเดินตรงไปสะสางงานต่อ พอได้เวลาอาหารค่ำก็กลับมา ก่อนจะยกคิ้
