คนถูกจู่โจมหยุดชะงัก ตกใจไม่น้อยที่โดนจูบ เรี่ยวแรงนั้นถูกเขากลืนกินเข้าไปหมด ทำได้เพียงส่งเสียงขัด แต่มันก็กลับหายไปในลำคอ
“อือๆๆ”
ฝ่ายรามันที่ปราบอาการพยศด้วยการจูบ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันว่าทำไมร่างกายมันถึงสั่งให้ทำแบบนี้ ทั้งๆ ที่ประกาศปาวๆ ว่าจะไม่แตะเนื้อต้องตัวของเจ้าหล่อน ขนาดตอนนี้ยังไม่คิดจะผละออกจากริมฝีปากนี้ มันช่างตรึงใจ หอมหวาน อยากจะครอบครองทั้งตัว
ถึงแม้ว่าคนตัวเล็กจะไม่ตอบโต้กลับมา แต่รสจูบนี้ก็สร้างความพอใจให้คนตัวโตไม่น้อย เพราะยิ่งจูบก็ยิ่งอยากลิ้มลองให้มากกว่านี้ แต่ไม่นานก็จำเป็นต้องผละออกห่าง กลัวว่าช้องนางจะขาดอากาศหายใจ
พอผละออกห่างแล้วเจอดวงตาใสแป๋วซึ่งมองมาอย่างไม่เข้าใจ รามันก็ทำฟอร์มดุใส่ แต่ใบหน้าแดงก่ำไม่ต่างจากคนถูกจูบ
“ทีหลังอย่าดื้อกับฉันอีก ถ้าไม่อยากจะเจอหนักกว่านี้” พูดจบก็เดินไปยังเบาะคนขับ ก่อนรถคันโตจะพุ่งทะยานไปยังงานวัดในหมู
