“ได้ ผมจะรับผิดชอบคุณ แต่ผมก็ยังยืนยันนะครับ ว่าผมไม่ได้ข่มขืนลูกสาวคุณ” คิดว่าหากตนยังคงยื้อไม่ยอมต่อไป เรื่องนี้มันต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่ ไม่แน่ตนอาจจะไม่มีลมหายใจต่อไป สู้ตนยอมรับแล้วค่อยเกลี้ยกล่อมให้ผู้หญิงคนนี้พูดความจริงจะดีเสียกว่า
ยิ่งคิดกิจก็ยิ่งเครียด เพราะมันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้สักหน่อย หล่อนยังคงปากแข็ง ไม่ยอมบอกความจริง แถมยังมาวนเวียนมาวุ่นวายกับชีวิตเขา ทำให้ปวดหัวไม่เว้นวัน นี่เขาคิดผิดใช่ไหม ที่ยอมรับผิดชอบเพราะสายตาอ้อนวอนคู่นั้น
เรื่องนี้ทำให้กิจต้องกุมขมับ หันไปคว้ายาแก้ปวดมากิน เพราะสมองแทบระเบิด เพื่อนก็เป็นห่วง เรื่องนี้ก็คิดไม่ตก พลางเดินออกมาสูดอากาศนอกบ้านเผื่อว่าสมองจะปลอดโปร่ง แต่ทว่าลมเย็นๆ ก็ไม่ได้ช่วยอะไรสักนิด แถมยังทำให้เขากลุ้มมากกว่าเก่าเพราะตัวปัญหาของเรื่องนี้โทรมาหาเขาไม่หยุด
“โอ๊ย!! ยัยคุณหนู ขอคิดหาทางออกหน่อยไม่ได้หรือไง จะโทรมาอ
