ชนัญชิดาก้าวขาเข้ามาในห้องนอนได้ไม่นาน ประตูห้องก็ถูกกระชากเปิดอีกครั้ง ตาสวยตวัดหันไปหาเพราะคิดว่า สาวใช้คนสนิทคือคนที่ผลักมันเข้ามา แต่ทว่ามันกลับไม่ได้เป็นไปในแบบที่คิดไว้ เมื่อคนที่เปิดเข้ามา คือซาตานร้าย จะมารู้ตัว ก็ตอนที่เธอมองสบตากับเขาอย่างจัง
"ทีหลังให้น้ำอ้อยเอาขึ้นมาให้ฉันก็ได้ นายไม่จำเป็นต้องลำบาก สละเวลาอันมีค่าอะไรขนาดนั้น เพื่อฉัน.."
เธอมองจานข้าวที่เขาถือในมือพร้อมกับยาลดไข้ ก่อนจะปลายตามองเขาอีกเล็กน้อย และเห็นว่า เขากำลังมองมาที่เธอเหมือนกัน
"ทำเหมือนกับว่า.. ฉันเอาขึ้นมาให้ แล้วเธอจะไม่กิน"
"เอาวางไว้ตรงนั้นก็แล้วกัน.."
เธอบอกแค่นั้นก่อนจะถอยกายไปเข้าห้องน้ำ แต่พอกลับออกมา กลับพบว่าเขายังนั่งเฝ้าจานอาหารอยู่อย่างเดิม
"ทำไมยังอยู่ รอฉันงั้นหรอ..!"
เธอหรี่ตาถาม และจับจ้องที่ใบหน้าคมคายของเขาเพื่อบ่งบอกว่าต้องการคำตอบ
"พอดีว่าอาหารจานนี้น้องเหมียวเป็นคนทำ ฉันก
