เสียงจากปลายสาย ยังเป็นตัวขับคลอที่ทำให้น้ำตาของเธอไหล ตาสวยกระพริบถี่ พยายามที่จะไล่สายธารน้ำตาที่หลั่งไหล แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามกลั้นมันแค่ไหน มันก็กลั้นไว้ไม่ไหวจริงๆ
"เขาไปที่ไหน.. เขาบอกนายรึเปล่าทินกร"
(ทำไมล่ะครับ คุณห่วงนายผมขึ้นมาหรอ..)
"อย่ามาย้อนได้ไหม ก็ไหนว่ากลุ่มคนพวกนั้นมันมีอิทธิพลไง.. แล้ว แล้วนายปล่อยเขาไปลำพังได้ยังไง.."
(ขอโทษนะครับคุณนัญ ผมไม่ได้อยากปล่อยนายไปหรอกครับ อยากจะห้ามไม่ให้นายทำอะไรเพื่อคุณด้วยซ้ำ แต่คุณเลอก็คงไม่ฟัง เพราะเขาทำทุกอย่างก็เพื่อรักษาคนใจร้ายอย่างคุณ..)
คำว่า 'คนใจร้าย' ปักก้อนเนื้อสีแดงข้างซ้ายของเธออย่างจัง ทุกคนมองว่าเธอเป็นคนใจร้าย แต่กลับไม่มีคนสนใจ ว่าเมื่อก่อน เธอเจ็บจะเป็นจะตายยังไง
(ผมไม่รู้หรอกนะครับ ว่าพวกเขานัดเจอกันที่ไหน แต่เอาเป็นว่า.. ถ้านายของผมกลับไปที่บ้าน ผมก็หวัง.. ว่าคุณจะไม่ทำเขาเสียใจ..)
สัญญาณโทรศัพท์ที่แนบอยู่ก
