Kinabukasan, maaga ulit pumasok si Zyren kahit pa alas nuebe na siya nakauwi kagabi. Wala naman siyang ibang ginawa sa bahay ni Lorrenze kun’di puro trabaho lang din, wala ng iba at ipinag pasalamat naman niya dahil akala niya ay may mangyayari na namang kababalaghan sa kanila. At mga bandang alas otso, pinatawag siya ng boss sa opisina nito…
“You heard me,” matigas na saad ni Lorrenze habang matalim ang tingin sa laptop.
Si Zyren naman ay napakurap ng ilang beses. Kumakabog ang dibdib niya sa kaba at pangamba. First, for the next days. And last—for her brother, Eric.
“S-Sir, baka ho puwedeng h-hindi po ako sumama,” aniya nang makabawi, “I can’t leave for five days…”
“Are you telling me that you have more important things to do than your job as my executive assistant?” istrikto nitong
