หลายวันต่อมา...
เมื่อมีวันแรกก็ต้องมีวันสุดท้ายแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของการสอบปลายภาค... หลังจากที่เดินออกจากห้องสอบในวิชาสุดท้ายพรนัชชาก็พาร่างกายที่แทบไม่มีแรงเดินค่อยๆเดินตรงไปที่ลิฟต์ก่อนจะไปทิ้งตัวลงนั่งโต๊ะไม้ที่อยู่ด้านล่างอาคารซึ่งมีนักเรียนอยู่แค่ไม่กี่คนเพราะส่วนใหญ่ยังอยู่ในห้องสอบกันหมด
เมื่อนั่งได้ที่ก็ฟุบหน้าลงกับแขนตัวเองที่วางพาดอยู่บนโต๊ะ บอกเลยว่าตอนนี้ร่างกายของเธอก็ไม่ต่างอะไรกับโทรศัพท์ที่ไม่ได้ชาร์จแบตเตอรี่เหลือเปอร์เซ็นต์แบตแค่หลักหน่วยจนต้องปรับเปลี่ยนเป็นโหมดประหยัดพลังงานเพื่อชะลอการใช้งานให้ยาวนานขึ้นก่อนที่เครื่องจะดับลงไปดื้อๆ
การกระทำของแฟนสาวทำให้คฑากรที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะก่อนแล้วยกยิ้มเอ็นดู ยิ่งรู้สึกเอ็นดูมากกว่าเดิมเมื่อคนที่ฟุบหน้าลงกับท่อนแขนตัวเองส่ายหน้าไปมาทำเสียงครางคล้ายเด็กงอแง
“พี่คลื่นยิ้ม” หญิงสาวพูดเสียงเครืออยู่กับท่อนแขนตัวเอง ก่
