“ทำไมวันนี้ลูกชายแม่กลับบ้านก่อนตะวันตกดินได้” มารดาคฑากรเอ่ยแซวลูกชายที่อยู่บ้านเดียวกันทว่าจะเห็นหน้ากันก็ต้องหลังสามทุ่ม “หรือว่าเป็นคลื่นตัวปลอม?”
“ไอ้ตี๋จะเข้ามาเอาของผมก็เลยแวะเข้ามาเอาให้มันก่อน”
มารดาคฑากรถึงบางอ้อก่อนจะเห็นว่าลูกชายไม่ได้กลับมาบ้านคนเดียวทว่ามีเด็กสาวหุ่นเพรียวใบหน้าสวยจิ้มลิ้มมาด้วย ดวงตาอบอุ่นที่ผ่านโลกมานานหยุดนิ่งที่ใบหน้าหล่อเหลาของลูกชายที่ถอดแบบผู้เป็นพ่อมาแทบทุกอย่าง สิ่งเดียวที่ลูกเหมือนเธอก็คือสีผิวที่ขาวออร่าอย่างคนสุขภาพดีทั้งที่ลูกชายของเธอขับรถตากแดดตากลมเป็นว่าเล่น แต่เธอก็ไม่เคยเห็นผิวลูกชายไหม้เกียม
“แม่ครับนี่แพมครับ” คฑากรแนะนำคนที่ตัวเองพามาด้วยให้รู้จักกับมารดา
พรนัชชายิ้มกว้างให้มารดาอีกฝ่ายก่อนจะหันไปมองคนตัวสูงที่ยังจับมือเธออยู่ เมื่อมือด้านที่ถูกจับถูกปล่อยให้เป็นอิสระก็รีบยกมือขึ้นไหว้มารดาอีกฝ่ายทันที
“สวัสดีค่ะคุณป้า”
“สวัสดีจ้ะ
