“แม่จ๋า อุปกรณ์กับโต๊ะเขียนแบบหนูยังอยู่ไหมคะ” มัทนาเอ่ยถามมารดาในตอนที่ละครพักโฆษณา เธอเพิ่งนึกได้ว่า เธอมีภารกิจสนุกๆ ให้ทำ
“ยังอยู่ในห้องเก็บของ หนูถามหาทำไมถูก” แม่จำปาตอบ แล้วยกมือขึ้นลูบศีรษะลูกสาว
“หนูจะเอากลับไปด้วยค่ะ”
“หืม...ไปรับงานใครไว้หรือเปล่าลูก”
“เปล่าค่ะ พอดีมีงานบางอย่างให้ทำสนุกๆ” มัทนาตอบแล้วยิ้มหวานสดใสให้มารดา คนที่นั่งมองเมียไม่วางตาอยากได้ยิ้มหวานบ้าง ก็ตั้งแต่ออกมาจากห้อง เธอไม่ยอมยิ้มให้เขาสักครั้งเลย
“ซื้อใหม่ดีไหมครับ พี่ซื้อให้” สามีผู้อยากมีส่วนร่วมกับทุกอย่างของภรรยาขยับเข้าไปใกล้ ถามอย่างกระตือรือร้น แต่ก็ติดพ่อลำมูล เข้าใกล้เมียไม่ได้
“ของเก่าก็ยังใช้ได้อยู่ค่ะ” มัทนาตอบโดยไม่หันไปมองหน้าเขา
“แต่พี่อยากซื้อให้ใหม่”
“หนูไม่อยากได้”
“ก็พี่อยากให้”
“หนูไม่เอา”
“แต่พี่จะเอา”
มัทนาหันขวับมาจ้องหน้าคนที่พลั้งปากพูดไม่คิด ฉากรักวาบหวามยังวนเวียนอยู่ใน
