มัทนาเบี่ยงไหล่หลบขยับตัวหนีออกห่าง แต่คนข้างๆ ก็ยังตามมาประกบแนบชิด เขาคว้าเอวบางแล้วดึงเธอเข้าไปหา แล้วจูบแก้มนวลซ้ำๆ อย่างมันเขี้ยว คนขี้งอนรีบพลิกตัวนอนหงายใช้มือปิดปากสามีไว้ คุณเข้มหัวเราะในลำคอด้วยความพอใจที่ทำให้เธอหันมาหาได้
คุณเข้มเบี่ยงหน้าหนีมือนุ่ม “ต้องให้พี่ง้อยังไงถึงจะหายงอน หืม...”
ดวงตาคู่สวยดุวาววับในความมืดสลัว ตาคมที่จ้องตาเธออยู่เป็นประกายวิบวับ มัทนาถอนหายใจแล้วบอกสามีว่า
“คุณเข้มต้องเลิกหื่นไม่ดูสถานที่ ไม่ดูเวลา”
“ก็หนูน่ารัก พี่อดใจไม่ไหว”
“โตแล้ว ควรมีความอดทนมากกว่านี้ค่ะ”
“พี่จะพยายาม”
“ไม่ใช่แค่พยายามค่ะ แต่คุณเข้มต้องทำให้ได้”
“ทำไมโหดจัง”
“แล้วทำไมคุณเข้มถึงหื่นขนาดนี้ล่ะคะ”
คุณเข้มแทบสำลักน้ำลายตัวเองเมื่อถูกภรรยาตัวน้อยถามกลับ ปกติเขาก็ไม่ใช่คนหื่นหน้ามืดตามัวขนาดนี้ อยากจะบอกเธอเหลือเกินว่าเพราะเธอนั่นแหละที่ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ แค่ได้เ
