“ถ้ามีปัญหาอะไร โทรหาพี่นะครับ”
“ค่ะ คุณเข้มไปประชุมเถอะ ป่านนี้คนอื่นรอแย่แล้ว”
คุณเข้มพยักหน้ายิ้มๆ แต่ยังไม่ยอมเดินออกจากห้อง เขารวบเอวบางมากอด แล้วก้มลงจุ๊บเหม่งจนเกิดเสียงดังจ๊วบ
“ชื่นใจ...แบบนี้ค่อยมีกำลังใจเข้าประชุม”
“คุณเข้ม ไปได้แล้วค่ะ โอ้เอ้จริงๆ เลย” มัทนาผลักอกคนที่ขโมยจุ๊บเหม่งเธอ คุณเข้มยอมคลายอ้อมแขนแล้วถอยออกมาจากห้อง แต่ก่อนประตูจะปิดลง เขาก็ยังไม่วายทำปากจู๋ส่งจุ๊บให้เธอ
พอไล่สามีไปประชุมได้แล้ว มัทนาก็ปิดห้อง เธอเดินมานั่งลงที่โซฟา มองโน่นมองนี่ในห้องด้วยความสนใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่ทำงานของสามี และได้เข้ามาในห้องทำงานของเขา พอเข้ามาในออฟฟิศ เธอก็นึกอยากจะทำงานดูบ้าง อย่างน้อยๆ ก็อยากจะใช้ความรู้ที่ได้เล่าเรียนมาให้เกิดประโยชน์ และได้ช่วยแบ่งเบาภาระหน้าที่ของสามีด้วย
“เอาไว้พอส่งงานประกวดเสร็จ แล้วค่อยขอคุณเข้มมาทำงานด้วยดีกว่า” มัทนาตั้งใจว่าเธอจะส่งผลงาน
