ตรวนปรารถนาพันธนาการรัก

ร้อนรุ่ม

หกปีที่แล้ว...

เดอะเรด บาร์

กลุ่มนักศึกษาสาวที่เพิ่งรับปริญญาเมื่อช่วงกลางวันที่ผ่านมา ได้นัดเลี้ยงฉลองความสำเร็จที่ผับแห่งนี้ บุญนิสาก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอมีความอยากรู้อยากลอง เพราะตลอดชีวิตการเป็นนักศึกษาที่ผ่านมา หญิงสาวตั้งใจเรียนและไม่เคยออกนอกกรอบสักครั้ง แต่นี่จะเป็นการออกนอกกรอบครั้งแรก ก่อนที่ต่างคนจะแยกย้ายกันไปทำงานตามที่ตนเองต้องการ

“พวกเราชนแก้วกันหน่อย” เยวาสาวลูกครึ่งกล่าวชวนเพื่อนๆ ที่อยู่ในโต๊ะ

“เชียส!!” เสียงของทุกคนที่อยู่ในโต๊ะเอ่ยแทบจะพร้อมๆ กัน

“ใบบุญเป็นยังไงไหวมั้ย” อัยญดาเพื่อสาวอีกคนหันมาถามบุญนิสาที่ท่าทางจะเริ่มมีอาการมึนเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์

“ไหวสิ ดื่มแค่ไม่กี่แก้วเอง” บุญนิสากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เริ่มไม่ปรกติเท่าใดนัก

“ไม่ไหวรีบบอกนะเดี๋ยวเราพากลับเอง” อัยญดากล่าวด้วยความเป็นห่วง เพราะเพื่อนสาวคนนี้อ่อนต่อโลกเหลือเกิน

“ไม่เป็นไร ไปสนุกกันเถอะ เดี๋ยวเรานั่งรอที่โต๊ะเอง” บุญนิสากล่าวกับเพื่อนสาวด้วยความเกรงใจ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ เธออยากให้เพื่อนสนุกได้อย่างเต็มที่ก่อนที่จะเข้าสู่ชีวิตวัยทำงาน

“ไม่ต้องเป็นห่วงใบบัวมากหรอก พวกเราไปแค่นี้เอง ปะไปสนุกกัน” เยวาหันมายิ้มให้ใบบัว ก่อนที่จะพาเพื่อนทุกคนออกไปเต้นที่ฟลอร์อย่างสนุกสนาน ปล่อยให้บุญนิสานั่งอยู่ที่โต๊ะเพียงลำพัง

ตอนนี้มีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองที่บุญนิสา ในขณะที่เธอไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย หญิงสาวยังคงมองไปที่เพื่อนๆ ที่กำลังสนุกอยู่ โดยไม่ได้มองมาที่แก้วเครื่องดื่มของตนเอง นั่นจึงเป็นการเปิดโอกาสให้ชายที่กำลังจับจ้องเธออยู่ได้จัดการเติมบางอย่างลงในแก้วของหญิงสาว

สายตาคู่นั้นยังคงมองมาที่หญิงสาว และรอว่าเมื่อไหร่เธอจะยกแก้วขึ้นมาดื่ม และระหว่างนั้นเองมือบางก็คว้าแก้วขึ้นมาดื่มโดยไม่รู้เลยว่าในแก้วนั้นมีอะไร ชายหนุ่มลึกลับผู้นั้นรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก ไม่นานสิ่งที่อยู่ในแก้วนั้นเริ่มออกฤทธิ์ ในขณะที่บรรดาเพื่อนๆ ของเธอกำลังสนุกกันอยู่เลยไม่ได้สนใจหันมามองที่หญิงสาว

“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ดิฉันช่วยมั้ยคะ” บุษบานางนกต่อเดินเข้ามาหาหญิงสาวทันที เพราะเธอรับไม้มาจากชายปริศนาคนนั้น

“ฉันมึนหัวมากเลยค่ะ ช่วยเดินไปเรียกเพื่อนให้หน่อยได้มั้ยคะ” บุญนิสากล่าวด้วยอาการที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เหงื่อของเธอผุดซึมขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ