แม้จะตกใจที่เป็นนฤบดินทร์มาพูดสายกับเธอแทนที่จะเป็นอาม่ากันทรา แต่นิฏฐาก็พยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้ตื่นตระหนกอย่างสุดความสามารถ
“พี่ถามว่าอยู่ไหน ทำไมไม่กลับบ้าน”
คราวนี้น้ำเสียงที่ใช้ดูอ่อนลง ถึงแม้ในใจจะเต็มไปด้วยความหงุดหงิดก็ตาม ทำเป็นเมินใส่เขาอย่างนั้นเหรอ ไว้เจอกันก่อนเถอะ เดี๋ยวจะจูบให้หายใจไม่ทันเลย
‘ไม่ได้นี่หว่า เดี๋ยวตัวเล็กในท้องขาดอากาศหายใจ’
นฤบดินทร์คิดเองตอบเองเสร็จสรรพ ก่อนจะทำใจเย็นรอคอยคำตอบจากคนปลายสาย ทั้งที่ในอกกำลังร้อนรุ่ม ไม่ได้เย็นเหมือนท่าทีที่แสดงออกไปเลยสักนิด
‘ถ้าคุณดินทร์ไม่ให้โซ่คุยกับอาม่า โซ่จะวางสายแล้วนะคะ’
“โซ่!”
สรรพนามที่เรียกเขาอย่างเหินห่าง ทำให้อารมณ์ที่ระอุไม่อาจสะกดกลั้นเอาไว้ได้ เป็นอีกครั้งที่กิ่งดาวต้องรีบปรามบุตรชายเพราะเกรงว่าจะเสียเรื่องไปเสียก่อน
“ดินทร์ อย่าตะโกนใส่น้อง”
“คุณแม่ดูลูกสะใภ้คุณแม่สิครับ พูดจาไม่น่ารักกับผมเลย”
ทุ
