สีหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความกังวล แววตาคู่สวยมองมาที่เขาอย่างห่วงใย นฤบดินทร์ต้องบังคับตัวเองให้พยายามจดจ่อกับสิ่งที่ต้องทำ เพราะกลิ่นกายหอมละมุนจากคนที่นั่งอยู่ข้างกายกำลังรบกวนร่างกายของเขาอย่างรุนแรง ร่างกายของเขากำลังตื่นตัวทั้งที่เมื่อคืนก็เพิ่งจะจับเธอกลืนลงท้องแท้ๆ แต่ทำไมถึงได้ไม่รู้จักพอ นฤบดินทร์กำลังต่อว่าตัวเอง เห็นทีถ้าเธออยู่ใกล้แบบนี้สมาธิของเขาคงได้เตลิดเปิดเปิง นฤบดินทร์จึงเอ่ยเสียงเข้ม
“โซ่”
“คะ”
“ช่วยไปนั่งรอข้างนอกได้ไหม พี่ไม่มีสมาธิเลย”
คำพูดของนฤบดินทร์กระแทกใจคนฟังอย่างแรง ตอนแรกหญิงสาวตั้งใจจะค้านว่าเธอไม่ได้เอ่ยอะไรสักนิดที่เป็นการรบกวนเขา แต่สายตาดุๆ ที่จ้องมองมาทำให้หญิงสาวต้องกลืนคำพูดลงคอ
“โซ่เข้าใจแล้วค่ะ”
นิฏฐารับคำ ขยับตัวลุกจากเก้าอี้แล้วเดินคอตกออกไปจากห้อง นฤบดินทร์ไม่ทันสังเกตสีหน้าที่หม่นลง เพราะพยายามจดจ่อกำลังการหาสิ่งผิดปกติจากคอมพ์ที่อยู่เบ
