เช้าวันต่อมา ฉันทำกิจวัตรประจำวันเช่นเดิม อาบน้ำ แต่งตัวออกไปหาอะไรกินในครัวอันหรูหรา ดีนะที่บ้านฉันเปิดร้านอาหาร เลยทำอะไรเป็นอยู่บ้าง ไม่กล้าบอกว่าตัวเองเก่งหรอก
"วันนี้แม่จะทำอะไรให้หนูกินนะ" ฉันคุยกับลูกพลางเปิดตู้เย็นดูของสด
"ข้าวผัดดีมั้ยคะ" ฉันยังคุยกับลูก พลางหยิบวัตถุดิบออกมา ข้าวที่เหลือเมื่อวานทำข้าวผัดได้เป็นอย่างดีเลยแหละ
ครืออออ ครืออออ
ขณะที่ฉันกำลังเตรียมวัตถุดิบทำอาหารอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ"
'นานิใช่มั้ย'
"ค่ะพี่จุนซู"
'เราอยู่ไหนเนี่ย'
"เอ่อ...เกาหลีค่ะ"
'งั้นดีเลย พี่มีงานให้ทำ'
"งาน?"
'เป็นงานประจำเชียวนะ ทีมงานชอบฝีมือการแต่งหน้าของเรา เลยอยากให้เป็นช่างแต่งหน้าประจำให้ยองวอนนะ เรารับมั้ย พี่ว่านี่เป็นโอกาสดีเลยนะ'
"เออ..."
'โอกาสแบบนี้ไม่มีมาบอยๆ นะนานิ'
"ให้คำตอบพรุ่งนี้ได้มั้ยคะ" ฉันไม่สามารถตัดสินใจคนเดียวได้แล้วนี่ ต้องรอถามเขาก
