"นายจะกลับกี่โมงนี่มันดึกแล้วนะ" ฉันถามคนตัวโตที่นั่งจ้องหน้าไนร่าไม่ยอมไปไหน ส่วนมิ้นนั้นยายเรียกกลับไปตั้งแต่เย็นแล้ว
"ทำไมต้องกลับ" เขาถามกลับโดยไม่มองหน้าฉัน
"ใครให้นายอยู่"
"ลูกฉันอยู่นี่ฉันก็ต้องอยู่กับลูก" เขาลูบแก้มลูกไปด้วย ท่าทางของเขามันคนหลงลูกชัดๆ แต่ใครจะยอมล่ะ!
"ฉันไม่ให้อยู่"
"งั้นฉันเอาลูกไปอยู่กับฉัน" เขาเงยหน้าขึ้นมองฉัน ด้วยท่าทางจริงจัง
"ไม่! ฉันไม่ให้!" ฉันรีบปัดมือเขาออกจากแก้มลูก ไม่ให้แตะเนื้อต้องตัวไนร่า
"งั้นเธอก็ไปด้วยสิ"
"ไม่!!"
"รู้ใช่มั้ย ถ้าขึ้นศาลยังไงลูกก็ต้องอยู่กับฉัน เพราะฉันสามารถเลี้ยงเขาได้สบายๆ"
"ไม่ต้องมาขู่!" ฉัน....ฉันไม่กลัวคำขู่เขาหรอก ถึงเขาจะรวยอค่ไหน แต่ว่าไนร่าเป็นลูกของฉัน
"ฉันไม่ได้ขู่ จะให้เวลาเธอติดอีกนิดก็แล้วกัน" ว่าแล้วก็นอนลงข้างไนร่า จ้องมองอยู่แบบนั้น ฉันรู้ว่าเขารักลูก อยากได้ลูก เพราะแฟนเขาทำให้ไม่ได้
"..." ฉันเ
