“DON’T worry about anything, Gigi. Mula ngayon ay ako na ang bahala sa inyong mag-iina. Hindi ko kayo pababayaan.”
Hindi ako sumagot. Mataman lang akong nakamasid sa dalawang lalake na nagtatabon ng lupa sa parihabang hukay sa aking harapan. Pagkatapos ng tatlong gabi ng burol ay inilibing na namin si Tatay.
Narinig ko ang banayad na pagbuga ng hangin ni Mr. Javier bago nito sinundan ang sinabi.
“Sayang. Hindi man lang naabutan ni Gardo ang ating kasal. Nanghihinayang ako nang husto. Hindi ka man lang niya maihahatid sa altar. Hindi man lang niya nakita kung gaano kaganda at kamahal ang isusuot mong traje de boda. Hindi man lang niya naipagmalaki sa mga kaibigan niya kung gaano kaelegante ang magiging kasal ng kaniyang anak. Hindi man lang-”
Hinarap ko ang matandang negosyante dahilan
