ยี่สิบนาทีต่อมา...
“พริ้ม”
“คะ?”
“...”
“เมื่อกี้พี่ปาลเรียกพริ้ม? มีอะไรจะพูดกับพริ้มรึเปล่า?” ยื่นหน้าไปถามคนที่เรียกแล้วเงียบไปดื้อๆ
“พี่จูบเราได้มั้ย?”
หื้อ?...
จูบมันขอกันง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ
พิมพ์อัปสรมองคนขอจูบดื้อๆ ตาปริบๆ ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยอนุญาตคนขอก็คว้าใบหน้าเธอเข้าไปใกล้ ก้มใบหน้าหล่อเหลาของตัวเองลงมาประทับริมฝีปากได้รูปกับริมฝีปากอิ่มของเธอทันที
ถึงจะตกใจในคราแรก แต่ทว่าพอปาลทัตพยายามแทรกปลายลิ้นร้อนเข้ามาพิมพ์อัปสรก็ขยับริมฝีปากเปิดรับโดยไม่เกี่ยงงอน ตวัดปลายลิ้นจูบตอบอย่างสะเปะสะปะ ก่อนจะปล่อยให้คนมากประสบการณ์เป็นผู้นำ
มือเรียวที่วางแหมะอยู่บนไหล่กว้างต้องขยับจับแน่นอีกครั้ง เมื่อจูบอ่อนหวานละเมียดละไมของปาลทัตในตอนแรก แปรเปลี่ยนเป็นจูบดูดดื่มและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ มือเรียวยาวของปาลทัตจับประคองศรีษะได้รูปของพิมพ์อัปสรไม่ให้ถอยห่าง ขยับริมฝีปากร้อนเม้มดูดริม
