ตัวตนของเขา...ที่ทำให้เธอใจสั่นและเสียววาบขึ้นเรื่อยๆ...เรื่อยๆ
แม้ว่าปาลทัตจะถอนจูบแล้ว ทว่าตัวตนของเขาที่ดุนดันอยู่ตรงสะโพกงอน ความแข็งขืนที่เธอกำลังนั่งคร่อมมันอยู่ทำให้พิมพ์อัปสรไม่กล้าที่จะขยับตัวมาก กลัวว่าอะไรต่อมิอะไรมันจะสนิทแนบชิดมันไปมากกว่านี้
นี่ขนาดว่าเธอกับเขามีเสื้อผ้าติดตัวครบทุกส่วนทั้งบนและล่าง ถ้าไม่มีอะไรติดตัวเลยมันคงจะ...
อา...แค่คิดก็รู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาทันที
“พริ้ม”
“ขา...” ช้อนตามอง ก็คงเป็นอารมณ์หวามที่ทำให้เธอขานรับเสียงหวานแบบนี้
"พี่ขอนะครับ ทุกอย่างของพริ้ม ให้พี่นะ พี่ต้องการเราจริงๆ"
พิมพ์อัปสรหน้าแดงก่ำ หลุบสายตามองอกแกร่งอย่างเขินอาย ก่อนจะเงยหน้ามองสบตาคมกริบของคนพูดที่กำลังมองมาด้วยความรู้สึกบางอย่าง
ความรู้สึกที่บอกหมดเปลือกว่าเขาอยากได้เธอมากจริงๆ
“นะครับ...ให้พี่นะ”
ไม่ใช่แค่เสียงอ้อนของเขาที่บอกว่าอยากได้เธอ แม้กระทั่งดวงตาคมกริบสีนิลเข้
