ตอนที่ 7 สารภาพ

1726 Words

บนรถไม่มีบทสนทนา และชมดาวเองก็ไม่ได้ซีเรียส เพราะรู้แล้วว่าใครบางคนกำลังรักษาระยะห่างระหว่างเราเอาไว้อยู่ หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายเซลฟี่ในรถ วันนี้เธอแต่งหน้าจนสวยฉ่ำ ถึงเมื่อเช้าจะร้องไห้ไปแล้วก็ตาม ระหว่างออกจากบ้านเธอก็หยิบเครื่องสำอางมาปัดใหม่อยู่ดี กลับมาสวยเหมือนเดิมเป๊ะ! พฤติกรรมเหล่านั้นตกอยู่ในสายตาของกรณ์ทั้งหมด ถึงเขาจะขับรถ แต่ยอมรับการกระทำเมื่อกี้เรียกความสนใจจากเขาอยู่ไม่น้อย ชมดาวรั้งเสื้อลงจนเห็นเนินอก หัวนมแทบจะหลุดออกมาโชว์ ทำไมตัวไม่น่ารักเลย "ก่อนออกจากบ้านแด๊ดดี้หนูไม่บอกเหรอคะ " กรณ์ถามอีกฝ่ายเสียงเรียบ ขณะสายตาดูทาง ชมดาวลดมือถือลงเมื่ออีกคนว่าอย่างนั้น แล้วหันไปมองผู้พูด "บอกว่าอะไรคะ" "บอกว่าหนูแต่งตัวโป๊มากค่ะ" ชมดาวคิดตาม แต่งตัวโป๊ โป๊ตรงไหน ก็แค่เสื้อสายเดี่ยวสีขาว กับกระโปรงสั้นสีดำระบายที่แทบจะเห็นกางเกงในอยู่แล้ว สวมทับชายเสื้อแค่นี้เอง "ทำไมคะ" ชมดาวอมยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา ก่อนจะเขยิบเข้าไปหา มือเรียววางค่ำลงบนเบาะคนขับ อยู่ตรงกลางระหว่างขาของอีกคนแล้วถามออกมา "อาหวงชมเหรอคะ" เอาสิ ก็ให้มันรู้กันไปเลยว่าความจริงแล้วอากรณ์ก็ชอบเธอเหมือนกัน เพราะถ้าไม่ชอบ อาจะไม่มีทางพูดแบบนี้แน่นอน "นั่งดี ๆ ค่ะ อาขับรถไม่ถนัด" กรณ์เขยิบออกห่างนิดนึงแล้วตั้งใจมองถนน เกิดอุบัติเหตุขึ้นมายุ่งเลย ผู้การสันต์ยิ่งซีเรียสกับเรื่องลูกสาวหนักมาก เรียกได้ว่ายุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม หากเขาพาชมดาวเกิดอุบัติเหตุ มีหวังไม่ได้อยู่มองโลกใบนี้ต่อแน่! "อาก็ตอบมาก่อนสิคะ ว่าจริง ๆ แล้วอาเองก็รู้สึกดีกับชม อาไม่ได้มองว่าชมเป็นหลานอย่างอาคนอื่น ๆ แต่มองว่าเป็นคนรัก" นอกจากจะไม่ถอยแล้ว ชมดาวยังขยับมือเข้าใกล้ตรงกลางหว่างขา เชื่อไหมว่า อีกนิดเดียวก็สัมผัสลูกชายของอากรณ์แล้ว นี่ถ้าไม่เพราะเกรงใจแม่ย่านางในรถ อากรณ์เสร็จเธอแน่นอนบอกเลย! "ชมดาว!" "บอกมาก่อนค่ะ ชมถึงจะยอมถอย" ไม่ว่าเปล่า ย้ายมือขึ้นมาวางบนต้นขาแกร่งของอา อากรณ์สวมกางเกงสแล็กส์สีดำกับเสื้อเชิ้ตสีเดียวกัน กางเกงสแล็กส์ผ้ามันไม่ได้หนาขนาดนั้น พอที่เธอจะสัมผัสไม่ได้ว่าขาของอากรณ์แน่นขนาดไหน ชมดาวกัดปากตัวเองเซ็กซี่ พลางนึกจินตนาการไปด้วยว่าหากอีกคนปราศจากกางเกงแล้วมันจะมีรูปลักษณ์ยังไง ต้องแน่นสุด ๆ แน่นอน "ชมดาว" "อาก็บอกมาก่อนสิคะ เพราะถ้าไม่บอก ชมจับของอาแน่นอนค่ะ!" กรณ์มองแรงใส่อีกคน คำพูดคำจา ไม่น่ารัก ไปอยู่ต่างประเทศสามปี ชมดาวเปลี่ยนไปขนาดนี้เลย "อาไม่ได้คิดอะไรกับหนูค่ะ" "แล้วทำไมต้องพูดว่าชมแต่งตัวโป๊คะ" "ก็หนูแต่งตัวโป๊จริง ๆ จะให้อาบอกว่าไงคะ" กรณ์บอกพร้อมลดความเร็วของรถลง เมื่อด้านหน้ามีไฟจราจร มันพร้อมเปลี่ยนเป็นสีแดงได้ทุกเมื่อ "ก็บอกว่าหวงชมไงคะ" "..." "ชมรู้แล้วนะคะ ว่าเมื่อวานที่อาพูดกับชมแบบนั้น ก็เพราะแด๊ดดี้สั่งมา" กรณ์เหลือบมองอีกคนเล็กน้อย ไปรู้ไปเห็นอะไรเข้าอีก หรือผู้การสันต์ยอมพูด "แด๊ดดี้สารภาพมาหมดแล้วค่ะ ว่าแด๊ดดี้ไม่อยากให้อายุ่งกับชม" "..." "จริงไหมคะ" พูดขนาดนี่แล้ว ดูซิว่าอากรณ์จะยอมรับไหม หรือจะบอกว่าไม่ใช่ "เปล่าค่ะ แด๊ดดี้หนูไม่เคยบอกอย่างนั้นสักหน่อย" "อาโกหก!" "..." ชมดาวรู้สึกหมั่นไส้ อาศัยจังหวะที่อากรณ์หยุดรถเพราะติดไฟแดงขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักของอา สอดแขนโอบกอดเอวสอบแล้วเอาใบหน้าซุกกับอกแกร่งอ้อน ๆ "ชมดาว! เดี๋ยวเกิดอุบัติเหตุค่ะ" กรณ์ไม่ทันตั้งตัวว่าหลานสาวจะทำแบบนี้ รีบเตือนสติออกมา ชมดาวนั่งนิ่งไม่สน เธอรู้ว่าอากรณ์ขับรถได้ ในเมื่อเธอไม่ได้บดบังทัศนียภาพสักหน่อย และเธอไม่ได้ตัวหนักมากขนาดที่อาจะออกแรงที่ขาไม่ได้เลย "ชมดาว" ปิ๊บ! กรณ์มองไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวทั้งที่แดงได้แค่แป๊บเดียว จึงรีบออกรถ ขับรถด้วยความระมัดระวังจนรถมาหยุดอยู่ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าในตัวจังหวัด ชมดาวผละออกจากอกของอายิ้ม ๆ แล้วย้ายแขนขึ้นไปคล้องคอของอาแทน "อากรณ์เก่งจังเลยค่ะ" และไม่ใช่แค่เก่งธรรมดาด้วยนะ แต่เก่งมาก! อากรณ์ของเธอเก่งที่สุดในโลกเลย! "หนูกำลังจะทำให้เกิดเรื่องรู้ตัวไหมคะ" กรณ์มองหน้าหลานสาวด้วยสายตาดุ ๆ ชมดาวเล่นอะไรก็ไม่รู้ ไม่ดูสถานการณ์เลย "ก็ไม่เห็นเกิดนี่คะ" ชมดาวไหวไหล่ แด๊ดดี้เคยบอกนอกจากอากรณ์จะยิงปืนแม่นแล้ว ยังขับรถเก่งมาก ๆ เพราะที่บ้านอากรณ์มีสนามแข่งรถ หลังจากที่เธอไปเรียนต่างประเทศได้หนึ่งปี เธอก็ได้ข่าวว่าอากรณ์เปิดสนามแข่งรถยนต์เป็นของตัวเอง แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมอากรณ์ถึงยังคงทำงานเป็นลูกน้องของแด๊ดดี้อยู่ทั้งที่ตัวเองก็มีกิจการที่ทำเงินพอตัว และมั่นใจว่าเงินเดือนที่แด๊ดดี้ให้คงเทียบไม่ติดแน่นอน แต่ไม่ถามหรอก เพราะการที่อากรณ์ยังอยู่ที่คฤหาสน์ นั่นหมายถึงเธอจะได้เจอหน้าอาทุกวัน กรณ์ถอนหายใจออกมาเบา ๆ ดับเครื่องยนต์แล้วอุ้มคนตัวเล็กลงจากรถ ก่อนที่ตัวเองจะตามลงไปแล้วปิดประตู จัดการล็อกรถแล้วพยักพเยิดหน้าให้อีกคนเดินไปก่อน "เดินด้วยกันค่ะ" ชมดาวเขยิบเข้าไปคว้าแขนแกร่งอีกฝ่ายมากอด ทำกรณ์รีบหันขวับมองซ้ายมองขวา เกิดผู้การสันต์ให้ใครติดตามมาแอบดู มีหวังเขาโดนทำโทษแน่! "ชมดาว" "ขอควงหน่อยไม่ได้เหรอคะ ชมกลัวหลงค่ะ" ใบหน้าสวยยังคงแนบกับต้นแขนแกร่งอ้อน ๆ ดูว่าแขนยังแข็งแน่นขนาดนี้ แล้วไอ้นั่นจะแข็งขนาดไหน หื้มมม...อยากลอง! "เดี๋ยวมีใครมาเห็นค่ะ" กรณ์เตือนหลานสาวอีกทีให้ชมดาวถอย แต่ชมดาวกลับเปลี่ยนมากอดเอวของเขาแทน แล้วเอาใบหน้าซบอกอ้อน ๆ "อารู้ไหมคะ ว่าทำไมชมถึงชอบทำตัวสนิทสนมกับอามากที่สุด อยากอยู่ใกล้ อยากกอด อยากหอม "..." เพราะชมไม่ได้มองอาอย่างอาคนอื่น ๆ ไงคะ และชมก็ไม่ได้อยากเป็นแค่หลานสาวของอาด้วยค่ะ" "..." "มันเริ่มตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่พอชมได้ไปอยู่ต่างประเทศ ชมกลับคิดถึงอามากเป็นพิเศษ คิดถึงมากกว่าคนอื่น ๆ เลยค่ะ ยิ่งพอนานวันเข้า ชมยิ่งเริ่มรู้ใจตัวเองว่าคงรักอาเข้าเต็มประตู" "..." "ชมอดทนรอจนครบสามปีที่จะได้กลับบ้าน ชมบอกกับตัวเองว่า หากถึงบ้านเมื่อไหร่ชมจะสารภาพกับอาทั้งหมดเลยค่ะ ว่าชมคิดยังไงกับอา "..." "มาวันนี้ ชมพร้อมแล้วนะคะที่จะบอก" ชมดาวผละใบหน้าออกแล้วมองสบตากันกับอา "ชมรักอากรณ์นะคะ รักแบบคนเป็นแฟน ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลยค่ะ" "..." "แล้วอาล่ะคะ คิดยังไงกับชมบ้าง รู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า" หากอากรณ์ตอบว่าใช่ เธอนี่แหละจะเป็นฝ่ายจับมืออากรณ์แล้วเดินเข้าไปบอกแด๊ดดี้เองว่าเราจะแต่งงานกัน ถึงตอนนั้น แด๊ดดี้ต้องตามใจเธออย่างแน่นอน ถึงแม้จะหวงลูกสาวมากขนาดไหนก็ตาม "ไม่ค่ะ อาไม่ได้คิดแบบนั้นกับหนู" กรณ์จับมือของอีกฝ่ายออกห่าง แล้วมองชมดาวด้วยสายตาเรียบนิ่ง เห็นทีต้องเด็ดขาดสักที! "ไม่ชอบชมสักนิดเลยเหรอคะ" ชมดาวน้ำตาคลอ เธอไม่สวย ไม่ตรงสเปกของอาสักนิดเลย อาถึงปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยมาอย่างนี้ "สักนิดก็ไม่มีค่ะ" กรณ์บอกจบจึงเดินนำหน้า ทำให้ชมดาวได้แต่มองตามหลังด้วยความรู้สึกน้อยใจ อากรณ์คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูดกับเธอแบบนี้ "หนูจะซื้ออะไรคะ" เดินเข้าด้านในของห้างสรรพสินค้า แต่ไม่รู้จะเดินไปทางไหนดีเพราะไม่ได้จะมาซื้อของ แต่เป็นชมดาวต่างหากที่ต้องการมาซื้อ กรณ์หันกลับไปมองหลานเมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบ ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นชมดาวน้ำตาอาบแก้ม ใจเขาแทบหล่นลงไปอยู่ตาตุ่ม เขาไม่ชอบน้ำตาของหลานเลย "ชมดาวขา..." ร่างสูงเขยิบเข้าไปใกล้หลาน หมายจะเช็ดน้ำตาออกให้ ทว่าอีกคนกลับปัดมือของเขาออก แต่กรณ์ก็ยังพยายามจะทำใหม่อยู่ดี "อย่ามายุ่งกับชม!" ชมดาวยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาตัวเองลวก ๆ ก่อนจะเดินเข้าช็อปชุดว่ายน้ำ ในเมื่อบอกไม่ได้คิดอะไร ก็ไม่ต้องมาสนใจ ไม่ต้องมาห่วงใยกัน เธอร้องไห้เองได้ ก็หายเองได้เหมือนกัน ชมดาวตอนนี้ มันไม่ใช่คนอ่อนแอที่ต้องให้ใครคอยปลอบอย่างตอนนั้นอีกแล้ว!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more