กายสิทธิ์กับบัณฑิตาไปให้การที่โรงพักก่อนจะเดินทางกลับ
“ขอบคุณพี่กายมากนะคะ” เธอยกมือไหว้เขา เห็นสภาพสะบักสะบอมของเขาแล้วรู้สึกผิดไม่น้อย
“คราวหลังก็ระวังเนื้อระวังตัวด้วย” เขาพูดเสียงขรึมขณะเดินนำเธอเข้าบ้าน
“ขอโทษค่ะ” เธอพูดเสียงอ่อย ก่อนที่จะหน้าแดงเมื่อคิดถึงเรื่องราวก่อนหน้านี้
เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ไม่ทันให้คนทั้งสองได้พูดคุยอะไรกันต่อ
“ใครมาก็ไม่รู้ค่ะพี่กาย”
“อยากรู้ก็ไปดูสิ” เขาทำเสียงดุใส่
เธอแอบย่นจมูกใส่แผ่นหลังของเขา พอเขาหันมาเธอก็รีบทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“รีบไปดูสิ”
“ไปแล้วค่ะ ทำไมต้องทำเสียงดุด้วย” บัณฑิตารีบวิ่งไปเปิดประตูหน้าบ้าน ก็พบกับพี่ชายและพี่สะใภ้ของกายสิทธิ์ ทั้งสองพาลูกชายและลูกสาวมาด้วย
“อากาย” เสียงเด็ก ๆ ดังขึ้นก่อนที่เด็กชายทั้งสองและเด็กหญิงอีกหนึ่งคนซึ่งเป็นน้องสุดท้องของครอบครัววิ่งไปกอดกายสิทธิ์ด้วยความคิดถึง
เห็นว่ากายสิทธิ์ดุแบบนี้ แต่กับ
