“ใช่ เราไปเที่ยวมา”
“รู้ไหมว่าปันปันทำให้เราเป็นห่วง หนีไปเที่ยวกลับดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้ มันอันตรายนะ”
“เราไปทำงานด้วยนะไม่ได้ไปเที่ยวอย่างเดียว อีกอย่างเราโตแล้วไม่ต้องมาเป็นห่วงเราหรอก”
“แต่เราเป็นเพื่อนปันปันนะ ไม่ให้เป็นห่วงปันปันแล้วจะให้เราเป็นห่วงใครล่ะ” บัณฑิตารีบคว้าแขนเพื่อนเอาไว้ ก่อนที่เพื่อนจะหนีเข้าบ้านไป
“ขอบใจนะที่เป็นห่วง แต่เราดูแลตัวเองได้ เราง่วงแล้วอยากนอน อีกอย่างพรุ่งนี้ก็วันหยุดด้วย เลิกบ่นเลิกยุ่งกับเราสักที”
“ปันปันเปลี่ยนไปมาก บ้านก็รก ไม่เห็นปันปันทำความสะอาดให้ดีเหมือนเมื่อก่อนเลย”
“เราก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว เธอเองนั่นแหละที่มาบีบบังคับให้เราทำโน่นทำนี่ เลิกยุ่งกับเราสักที”
“ปันปัน หยุดนะ คุยกันก่อน” บัณฑิตาเรียกเพื่อนเอาไว้เมื่ออีกฝ่ายเดินหนีหายเข้าห้องไป พร้อมปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา
“พี่กายคะ ปันปันเปลี่ยนไปตั้งแต่คบกับส้มจี๊ด”
“ปล่อยเขาไปเถอะครับ ป
