“ฉัน...” เธอผละจากอ้อมกอดเขา ดวงตากลมโตคู่นั้นหลุบลง ไม่มองหน้าเขาแต่เคลเมนต์ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอีกแล้วในเวลาที่เธอทำเหมือนหลบเลี่ยงกัน เขาอดทนรอเธออย่างใจเย็น แล้วจากนั้น ปาลินก็ค่อยๆ เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้เขาฟัง
“อย่างที่เรารู้กัน คุณกับฉัน...เราอยู่ด้วยกันเพราะเงิน เป็นฉันที่เข้ามาอ้อนวอนให้คุณช่วยเหลือพวกเรา เอาตัวเองมาแทนที่พี่มิล่า และทำตัวดีๆ เพื่อให้คุณเมตตาฉัน”
“...”
เคลเมนต์ไม่พูดอะไร เขาได้แต่บีบมือเล็กแน่น เหมือนให้กำลังใจให้เธอเล่าต่อไป
“ฉันรู้ดีว่าคุณรักพี่สาวของฉัน ตอนแรกฉันเองก็ไม่ได้รักคุณ แต่ก็...ชอบที่คุณใจดีกับฉัน ถึงคนตระกูลเลวิสจะดูแลฉันเป็นอย่างดี แต่ฉันรู้ตัวเสมอว่าฉันเป็นคนนอก พวกเขาไม่ค่อยสนิทใจกับฉันเท่าไร โดยเฉพาะกับคุณย่า ฉันกลัวท่านมาตลอด เลยมักจะยอมทำทุกอย่างที่ท่านต้องการ เพราะฉันอยากได้การยอมรับจากทุกคนในบ้านหลังนั้น ฉันยอมแม้แต่ตอนที่ท่านสั่งให้มา
