บทที่ 12 ใจจะขาด
1057 Words
บทที่ 12
ใจจะขาด
มาถึงห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่เหล่าวัยรุ่นเด็กไทยชอบมารวมตัวกันที่นี่ ฉันเดินควงแขนพี่สายฟ้ากับพี่พายุเข้ามาท่ามกลางสายตาของผู้คนแต่พวกฉันสามคนก็ไม่ได้สนสายตาใครหรอกนะ ใครจะมองก็มองไปสิ พี่ชายหล่อแถมตัวฉันก็ส๊วยสวย
พี่สายฟ้าเดินตรงมาที่ร้านอาหารเป็นร้านราดหน้าทะเล เขารู้ว่าฉันเป็นคนชอบทานราดหน้าทะเลมาก
"พี่สายฟ้ารู้ใจฉันที่สุดเลย"
"เมื่อวานจะตีกันตายวันนี้มาออเซาะมันเฉย"
"พี่สายฟ้าไม่เคยโกรธฉันเกินหนึ่งวันหรอก จริงไหม"
"หึ! หมาบางตัวมันไม่ให้โกรธไง"
"หมาตัวไหนคะ?"
ฉันหันไปมองพี่พายุ ตอนนี้พี่พายุแทบจะกัดหัวฉันอยู่แล้ว ฉันอยากจะหัวเราะให้ลั่นห้าง เมื่อราดหน้าทะเลมาเสิร์ฟพวกเราสามคนก็นั่งทานอย่างเอร็ดอร่อย โปรแกรมวันนี้นอกจากซื้อของขวัญวันเกิด ฉันยังขอร้องให้ทั้งสองพาไปดูหนังด้วย
"หนังอะไร หนังผีไม่ดูนะฉันไม่ชอบ"
"เธอก็น่าจะรู้ว่าไอ้พายุมันกลัวผีจะตาย ตอนเด็ก ๆ เธอเคยไปแกล้งมันจำได้ไหมมันฉี่แตกเลย"
"อ๋อ จำได้สิ ตอนนั้นพี่พายุเดินลงมาหาคุณป้า ฉันเลยแกล้ง
พี่พายุใส่หน้ากากผียืนอยู่ใต้บันได พอพี่พายุเดินมาร้องกรี๊ดฉี่แตกเลย
ฮ่า ๆ ๆ"
ไม่รู้ว่าฉันกับพี่สายฟ้าคุยกันดังไปหรือเปล่าโต๊ะข้าง ๆ ถึงกับยกมือขึ้นปิดปาก ส่วนพี่พายุก้มหน้าก้มตารีบทานไม่พูดไม่จา เขาส่งสายตาอาฆาตมาดร้ายมาที่ฉันทำให้ฉันต้องรีบหุบปากแต่โดยดี
ถึงเวลาเข้ามาในโรงหนัง หนังเรื่องนี้มันเป็นหนังแนวอีโรติก ฉันไม่รู้ว่ามันจะถึงขั้นเปลือยกาย ตอนฉันดูทีเซอร์มันบอกเล่าถึงประวัติของผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่คิดว่าฉันในโรงมันจะแซ่บถึงพริกถึงขิงขนาดนี้
พี่พายุนั่งเงียบเขย่าขาตัวเองเมื่อภาพในจอกำลังถ่ายทอดวิชาอันเร่าร้อน ส่วนพี่สายฟ้าก็เช่นกันเขายกนิ้วมือขึ้นมากัดเพื่อระงับสติอารมณ์ของตัวเองหรือเปล่านะ
แต่ฉันไม่รู้เลยว่าตอนนี้มือทั้งสองข้างของฉันจิกขาของพี่พายุกับพี่สายฟ้าตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มือของพี่สายฟ้ากับพี่พายุจับมือฉันแน่น
"หนังอะไรของเธอเนี่ย คนดูไม่ถึงสิบคน"
พี่พายุขยับมากระซิบฉันจึงหันไปมองด้านหลัง แต่พี่พายุรีบดึงฉันกลับมาตอนนี้ข้างหลังกำลังใส่กันนัวเลย
"ฉันไม่รู้ ฉันเห็นเพื่อนที่คณะมันพูดกันก็เลยไปดูทีเซอร์ ไม่คิดว่ามันจะแซ่บขนาดนี้"
"ไอ้สายฟ้ามันจะตายห่าอยู่แล้ว"
"งั้นเรากลับกันไหม ดูแล้วพี่สายฟ้าคงต้องหาที่ระบายอารมณ์แล้วล่ะ"
"ยังไม่ถึงครึ่งเรื่องจู๋กูแข็งไปสองรอบแล้วนะ ถ้าไม่ออกตอนนี้กูไม่รับรองความปลอดภัย"
เป็นฉันที่ลุกขึ้นพึ่บแล้วเดินออกมาทำให้ทั้งสองรีบเดินตามออกมาด้วย ของขวัญวันเกิดฉันคืออะไรฉันก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้ทั้งพี่สายฟ้ากับพี่พายุไม่มีสมาธิที่จะเดินแล้ว
ขึ้นมาบนรถทุกคนเอาแต่เงียบ พี่สายฟ้าไม่กล้าขับรถเหมือนเขาต้องการความสงบให้กับตัวเองพี่พายุก็เช่นกัน ส่วนฉันยื่นใบหน้าไปมองทั้งสองคน เกิดเป็นผู้ชายมันลำบากขนาดนี้เลยหรือไง
"พวกพี่จะทิ้งฉันไว้ที่นี่ก็ได้นะ เดี๋ยวค่อยกลับมารับก็ได้"
"เงียบไปเลยยัยตัวแสบ บังอาจพาฉันกับไอ้พายุมาดูหนังอะไรก็ไม่รู้ แล้วนี่ใครจะรับผิดชอบ"
ฉันกับพี่พายุหันไปมองเป้ากางเกงที่มันตึงจนแทบจะระเบิด ให้ตายเถอะเอาอีกแล้ว พี่สายฟ้าไอ้ลามกจกเปรต
"ให้กูช่วยไหมล่ะ?"
"ไอ้สัส! กูจะอ้วก"
"ฮ่า ๆ ๆ แล้วมึงจะให้กูทำยังไงวะ"
ฉันนั่งมองหน้าพี่สายฟ้าตอนนี้เขาดูเคอะเขินหน้าแดง ๆ ยิ่งฉันยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ฉันก็รู้สึกถึงความเงียบภายในรถ
"พวกพี่ไม่ไหวแล้วเหรอคะ"
"อืม"
"อืม"
พี่สายฟ้าตัดสินใจถอยรถออกมาแล้วขับรถกลับมาบ้าน มาถึงคุณลุงกับคุณป้ากำลังนั่งทานข้าวด้วยกันฉันจึงรีบเข้าไปหาคุณลุงสวมกอดคุณลุงด้วยความคิดถึง
"คุณลุงขาสวัสดีค่ะ"
"สุขสันต์วันเกิดนะขนม ลุงซื้อ iPad มาให้ป้าเราบอกว่า iPad เครื่องเก่าใช้มาตั้งแต่อยู่ม.4 แล้วไม่ใช่หรือไง"
"พี่พายุให้เครื่องเก่าของพี่พายุมาแล้วค่ะ หนูยังใช้ได้อยู่เลยนะคะคุณลุง"
"มันอัปเดตอะไรไม่ได้แล้วไม่ใช่หรือ เอาเครื่องใหม่ไปใช้เถอะลุงไม่มีอะไรจะให้เลยนอกจากคำอวยพร ลุงขอให้ขนมตั้งใจเรียน เรียนจบแล้วจะได้มีงานมีการทำ"
"ขอบคุณนะคะคุณลุง"
"พี่สายฟ้ากับพี่พายุพาไปห้างไม่ได้อะไรกันมาเลยหรือไงลูก ไอ้พวกนี้เดี๋ยวลุงจะหักค่าขนมให้เข็ด"
ฉันหันมามองอีกทีที่สายฟ้ากับพี่พายุก็เดินขึ้นบ้านแล้ว สงสัยคงจะโกรธที่ฉันพาไปดูหนังแบบนั้น ฉันเดินกลับขึ้นมาด้านบนยังไม่ทันจะเปิดประตูเข้าห้อง ประตูห้องพี่พายุก็เปิดออกมาก่อนที่ฉันจะถูกพี่พายุดึงเข้ามาในห้องของเขา
"พี่พายุทำอะไรของพี่เนี่ย ตกใจหมดเลย!"
"เธอต้องรับผิดชอบฉันนะขนม รู้ไหมว่าฉันทรมานขนาดไหน"
"พี่จะให้ฉันรับผิดชอบอะไร ฉันไม่มีหอยกระป๋องให้พี่หรอกนะ"
"งั้นก็เอาหอยเธอมา แม่งเอ๊ย! แข็งจนปวดหมดแล้วเนี่ย"
- Writer
