บทที่ 13
ขนมโดนแล้ว
พี่พายุพาฉันเข้ามาในห้องแถมยังทำอาการลุกลี้ลุกลนเหมือนคนจะบ้าตาย เขาจับฉันลงมานอนที่เตียงแม้ฉันจะดิ้นหนีพยายามลุกขึ้นแต่ก็ถูกพี่พายุจับล็อกขึงไว้กับเตียง
พอฉันจะอ้าปากร้องเรียกให้คนช่วยพี่พายุก็โถมลงมาทับตัวฉัน เขาใช้ปากงับริมฝีปากล่างของฉันเบา ๆ
แทนที่ฉันจะกลัวกลับกลายเป็นว่าฉันหยุดชะงักไม่กล้าส่งเสียงร้อง ดวงตากลมโตมองเขาด้วยความรู้สึกที่มันสับสนวุ่นวาย
"จะร้องทำไม"
"ก็พี่พายุกำลังจะทำอะไรคะ ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ"
"รู้ไหมว่าตอนอยู่ในโรงหนังเธอมีอารมณ์"
"ไม่ขนาดนั้นมั้งคะ"
"ยิ่งกว่านั้นต่างหาก ตอนเธอบีบขาฉันกับไอ้สายฟ้าคิดบ้างไหมว่าฉันสองคนจะรู้สึกยังไง"
แกร๊ก!
เสียงประตูห้องน้ำของพี่พายุดังขึ้น ฉันรีบหันไปมองจนเห็นพี่สายฟ้าเดินออกมา สีหน้าเหมือนคนคิดแผนชั่วร้ายอยู่ในหัว
"พวกพี่จะทำอะไรฉัน พวกพี่จะสวิงกิ้งเหมือนที่เคยทำใช่ไหม อุ๊ปส์!"
"หืมมม สวิงกิ้งอะไร"
