บทที่ 21
เลิกยุ่งกับฉันสักที
ฉันนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่หลายวัน คุณลุงกับคุณป้าแวะมาเยี่ยมแต่พวกท่านต้องเดินทางกลับจังหวัดระยอง เพราะโรงงานสายไฟเกิดปัญหานิดหน่อยจึงอยู่กับฉันไม่ได้
พี่พายุมาหาฉันทุกวันแต่ฉันไม่คุยกับเขา ฉันคุยกับพี่สายฟ้าแค่คนเดียว จนวันนี้ฉันจะได้ออกจากโรงพยาบาลพี่พายุมารับฉันตั้งแต่เช้า แต่ฉันเลือกที่จะรอกลับพร้อมพี่สายฟ้า
"จะกลับบ้านเลยหรืออยากไปเดินเที่ยวห้าง กินขนมกินอะไรไหม"
"ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำพี่สายฟ้าพาไปหน่อยนะ นะ ๆ ๆ"
"ได้อยู่แล้ว"
ฉันเดินเกาะแขนที่สายฟ้าผ่านหน้าพี่พายุแม้พี่พายุอยากจะเดินตาม แต่พอเห็นฉันปิดประตูรถใส่เขาก็ทำได้แค่เก็บข้าวของที่ขนลงมาขึ้นรถ
"มึงจะไปกับกูหรือเปล่าไอ้พายุ"
"มึงพาขนมไปเถอะกูไปจะเสียบรรยากาศเปล่า ๆ เดี๋ยวกูกลับไปรอที่บ้านฝากขอโทษขนมด้วย"
"กูไม่รับฝาก"
เสียงทั้งสองคนคุยซุบซิบกันอยู่หลังรถ จนพี่สายฟ้าขึ้นมา
