บทที่ 26
แยกย้ายกันไปเติบโต
วุ่นวายมากมันมากเกินไปแล้วนะ หลังจากที่พี่สายฟ้ากับพี่พายุแยกออกจากกัน พวกเขาต่างแยกย้ายกันไปคนละมุมเพื่อทำแผลของตัวเอง แต่ละคนหมัดหนักเป็นบ้าเพราะเป็นแบบนี้ไงฉันถึงเบื่อ เวลาดีก็ดีใจหายพอเป็นบ้าก็บ้าระห่ำเกินไป
"พวกพี่จะมากัดกันทำไมคะ"
"เพราะเธอนั่นแหละขนม"
"เพราะฉัน? พี่พายุบอกว่าเป็นเพราะฉัน ไหนพูดสิว่าฉันมันทำไม"
"ก็เธออยู่กับมันได้ไง แล้วฉันล่ะ เธอไม่คิดจะถามเหตุผลฉันเลยใช่ไหม เธอแม่งตัดสินใจเอง พูดเองเออเอง"
"หน็อยยย แล้วที่ผ่านมาปากอมตีนอยู่ใช่ไหม!"
"นี่!"
พี่พายุเหมือนจะโกรธฉันมาก แต่พอเห็นฉันเดินไปหาพี่สายฟ้าเพื่อช่วยทำแผล เขาก็นั่งลงทำหน้าหงอยมองฉันกับพี่สายฟ้าตาละห้อย
สมน้ำหน้าช่วยเหลือตัวเองไปเถอะ ฉันไม่คิดที่จะแยแสด้วยซ้ำคนนิสัยไม่ดี!
"เมื่อเช้ากูโทรคุยกับแม่แล้ว ถ้ากูจะคบกับขนมแม่อนุญาต แต่มึงต้องไปรับผิดชอบสิ่งที่มึงทำเอาไว้ มึงไม่มีสิ
