บทที่ 27
ขนมได้เป็นดารา
มหาวิทยาลัยเอกชน
1 เดือนเต็ม ๆ ที่ฉันแทบไม่ได้ติดต่อกับพี่สายฟ้าและพี่พายุเลย พวกเขาใช้ชีวิตแบบไหนฉันก็ไม่รู้ ฉันไม่ได้ก้าวขาไปเหยียบที่ตึกวิศวะแม้แต่หางตาฉันก็ไม่เคยมอง
ฉันกลับมาทำกิจกรรมกับเพื่อน ๆ และพี่ ๆ เป็นตัวแทนของคณะนิเทศได้ไปประกวดร้องเพลงไปเต้น จนมีแมวมองมาทาบทามฉัน อยากให้ฉันลองไปแคสโฆษณา แต่ฉันไม่มีผู้ปกครอง จะกดโทรศัพท์โทรหาคุณป้าก็ไม่กล้า ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณป้าจะยังมองฉันเหมือนเดิมอยู่ไหม
"แกส่งข้อความไปบอกคุณป้าก็ได้นะ บอกว่าแกกำลังไปแคส
งานโฆษณา เผื่อจะได้คำอวยพรมาบ้าง"
โจโจ้เดินมานั่งข้างฉัน ตั้งแต่ฉันออกมาอยู่ข้างนอกก็มีโจโจ้นี่แหละที่คอยดูแลฉัน ให้กำลังใจฉันในทุก ๆ เรื่อง
"เอาไว้ได้งานแล้วค่อยบอกก็ได้"
"เอาที่แกสบายใจ ไปเตรียมตัวเถอะวันนี้จะได้ลองไปแคสงานกัน"
ถ้าฉันได้งานมีชื่อเสียงเมื่อไหร่ ฉันคงให้โจโจ้เป็นผู้จัดการส่วนตัวฉัน ขอให้ฉัน
