ทำตัวเป็นเปรตขอส่วนบุญ
1067 Words
ฉันตื่นมาในช่วงเวลา 5:00 น ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ฉันก็รีบลงมาช่วยงานในครัวตั้งใจว่าจะใส่บาตรคุยกับป้าเจียมเอาไว้เมื่อวานตอนทำขนมบัวลอยด้วยกัน วันนี้จึงอยากเอาขนมที่ทำเมื่อคืนมาใส่บาตรตอนเช้า
ฉันเดินมาเปิดประตูหน้าบ้านไม่เห็นรถของพี่สายฟ้ากับพี่พายุ ก็คงไม่กลับบ้านตามสเต็ปคุณป้าไม่อยู่ทั้งสองคนก็ออกร่าเริง
ต้มพะโล้ขาหมู ไก่ผัดขิง บัวลอยไข่หวาน สับปะรดภูแล แต่ละเมนูถูกฉันยกออกมาตั้งหน้าบ้านเพื่อรอใส่บาตรให้กับหลวงตา
ฉันถ่ายรูปข้าวของที่เตรียมออกมาพร้อมกับดอกไม้ที่ป้าเจียมทำให้ เพียงแค่อัปลงสตอรี่คนที่เข้ามาดูทันทีก็คือพี่สายฟ้ากับพี่พายุ
บรื้นนน
เสียงท่อรถดังกระหึ่มชาวบ้านคงแตกตื่นเพราะคนไร้มารยาททั้งสองคนนี้แหละ พวกเขาเดินลงจากรถเพื่อมายืนมองฉันจนกระทั่งหลวงตาเดินมา
"พวกพี่จะใส่บาตรกับฉันไหมพระมาแล้ว"
"มึงจะใส่ก็ใส่นะ กูง่วงเมื่อคืนกูไม่ได้นอนเลย"
พี่พายุเดินล้วงกระเป๋าเข้าบ้านส่วนพี่สายฟ้าเดินออกมาเนื้อตัวมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์ ขนาดฉีดน้ำหอมมาแล้วนะเนี่ยกลิ่นแอลกอฮอล์แรงชะมัด
"พี่สายฟ้าถ้าพี่ไม่ไหวก็ไปนอนนะ"
"ฉันแค่เดินมาดูว่ามีอะไรกินบ้าง"
"บาปกรรม! ของพวกนี้ฉันเอามาใส่บาตร ถ้าพี่จะกินพี่ก็ไปกินในครัวนู้นไป ตายไปตกนรกกลายเป็นเปรตนะทำแบบนี้!"
"หึ! ทุกวันนี้ฉันก็เปรตอยู่แล้วขอตัวนะ"
พวกคนบาป! ฉันได้แต่บ่นพึมพำกับตัวเองพูดอะไรมากกว่านี้ก็ไม่ได้ ฉันไม่ใช่น้องในสายเลือด พูดจาอะไรรุนแรงคงได้ถูกพวกเขาจับโยนออกจากบ้าน ยังไงก็ขอให้ฉันเรียนจบมีหน้าที่การงานดีๆ เสียก่อนเถอะ
รับพรเสร็จฉันก็กรวดน้ำกับป้าเจียม หันกลับมาอีกทีก็เห็นพี่สายฟ้ากับพี่พายุยืนเกาะประตูบ้านเหมือนเปรตขอส่วนบุญ
ฉันขนของเข้ามาในบ้านก็ถูกทั้งสองคนมองมาอาจจะเป็นเพราะฉันยังอยู่ในชุดนอนลายการ์ตูน แต่ฉันก็แต่งตัวเรียบร้อยนะชุดนอนก็เป็นกางเกงขายาวเสื้อก็ยาวถึงข้อมือ
"พวกพี่ทำไมไม่ไปนอน มายืนมองหน้าฉันทำไมฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่า"
"ทำไมเมื่อวานต้องเอาเค้กไปให้ไอ้ดิวด้วย มันเป็นพ่อเธอหรือไง"
"พี่พายุพี่เป็นอะไรกับพี่ดิวมากไหม ฉันรู้ว่าพี่เป็นห่วงฉัน แต่เรื่องมันยังไม่เกิดฉันยังไม่ได้เป็นอะไรแบบนี้เท่ากับว่าพี่ไปใส่ร้ายพี่ดิวนะ"
"เธอจะรอให้มันเกิดเรื่องเสียก่อนใช่ไหม ถึงจะรู้สึกสำนึกในสิ่งที่ฉันกับไอ้พายุเตือน!"
"พี่สายฟ้ามาถึงก็ทะเลาะกันเลย ฉันเบื่อมากๆ อีกอย่างฉันไม่ใช่น้องในสายเลือดของพวกพี่นะ บางครั้งพวกพี่ก็ทำอะไรที่มันมากเกินไป"
ไม่รู้ฉันพูดแรงไปหรือเปล่าแต่ดูทั้งสองคนอึ้งๆ ฉันจึงเดินหนีขึ้นมาบนห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้ลงมาทานข้าว แต่พอลงมาก็ไม่เจอทั้งสองคนแล้วคงจะหนีเข้าห้องไปนอนพักผ่อน
วันนี้ฉันมาเรียนตามปกติแต่สองหนุ่มไม่รู้ว่ายังไง กลับบ้านเช้าขนาดนั้นถ้าไม่ได้มีเรียนบ่ายก็คงไม่มาแล้วล่ะ
"เมื่อคืนฉันเจอพี่สายฟ้ากับพี่พายุด้วยนะขนม"
"เป็นเรื่องปกติเมื่อวานคุณป้าไปหาคุณลุงที่ระยอง ไม่รู้จะกลับเมื่อไหร่เหมือนกัน"
"ทั้งสองคนมีสาวๆ ห้อมล้อมเต็มไปหมด รู้สึกว่ายัยจินนี่กำลังคบกับพี่สายฟ้าหรือเปล่าก็ไม่รู้"
จินนี่ก็คือเพื่อนร่วมคลาสเรียนของฉันนี่แหละ ฉันกับจินนี่ไม่ค่อยคุยกันหรอกเพราะจินนี่นางชอบคิดว่าตัวเองสูงส่งมาก พ่อของจินนี่เป็นนักการเมืองมีชื่อเสียง เธอเลยกลายเป็นที่สนใจของเหล่านักศึกษาทั้งหลาย
"ก็เหมาะสมกันดีคนหนึ่งก็ลูกเจ้าของโรงงานสายไฟ อีกคนก็เป็นลูกนักการเมือง"
"แต่พี่พายุฉันไม่รู้เหมือนกันนะ"
"สองคนนี้นิสัยแตกต่างกันมากพี่สายฟ้าอาจจะดูละมุนแต่ก็ร้ายไม่เบา พี่พายุอารมณ์ร้อนขี้หงุดหงิดแต่ก็ไม่เคยคบใครจริงจัง"
"สรุปคือร้ายพอกันฮ่าๆๆ"
"ใช่ต่างกันแค่เรื่องคำพูดและอารมณ์เท่านั้น โจ้ฉันคิดว่าพี่พายุน่าจะมีเรื่องราวความหลังกับพี่ดิวแน่ๆ มันคงไม่ใช่แค่เรื่องวางยาเพราะดูที่พายุผูกใจเจ็บเหลือเกิน"
"แล้วทำไมแกไม่ถามไปเลยจะได้รู้ มาปรึกษาฉัน ฉันจะไปรู้เรื่องไหมเนี่ย"
"ฉันถามแล้วแต่เขาไม่พูด พูดแค่ว่าให้ฉันระวังตัวเพราะคุยกันเกิน 10 นาทีฉันกับเขาก็ทะเลาะกัน"
อาจจะเป็นเพราะว่าฉันไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือดกับเขา ไม่เหมือนพวกเขาที่คุยอะไรกันก็รู้เรื่องเข้าใจกันได้ดีเหลือเกิน
วันนี้สรุปแล้วพี่สายฟ้ากับพี่พายุไม่ได้มาเรียนฉันถามเพื่อนของเขาทุกคนบอกว่าโทรไปแล้วทั้งสองไม่รับคงน่าจะยังไม่ตื่น ฉันกลับบ้านพร้อมกับโจโจ้ แต่ก่อนกลับก็แวะคาเฟ่นั่งทานส้มตำไก่ย่าง ซื้อขนมน้ำโกโก้ปั่นกลับมาทานที่บ้านด้วย
ฉันเดินเข้ามาในบ้านก็เจอพี่พายุกำลังนั่งทานข้าวอยู่คนเดียว หันออกไปมองด้านนอกรถพี่สายฟ้าไม่อยู่สงสัยออกไปแรดอีกแล้ว
"ทานขนมไหมคะพี่พายุ"
"ไม่ชอบของหวาน"
"มีบอระเพ็ดอยู่ข้างรั้วสนใจไหมคะ"
"กวนตีนละ"
"ฮ่าๆๆๆ ขนมขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวจะลงมาทำกับข้าวไม่รู้คุณป้าจะกลับวันไหนคืนนี้พี่พายุออกไปไหนหรือเปล่า"
"นัดเพื่อนไว้แล้วไม่ต้องรอ น่าจะกลับเช้าเหมือนเดิม"
"ค่ะ"
- Writer
