สายฟ้าใหญ่มาก 🔞
1046 Words
คืนนี้ฉันเดินลงมาจากชั้นสองเพื่อหาผลไม้ทาน ดึก ๆ มันหิวเลยต้องหาอะไรทานสักหน่อยไม่งั้นฉันนอนไม่หลับจริงๆ
นี่ก็เกือบเที่ยงคืนแล้วคุณป้านอนหลับไปตั้งแต่ 20:00 น ส่วนที่สายฟ้ากับพี่พายุยังไม่กลับเลยไม่รู้ว่าจะกลับกี่โมงกี่ยาม
ระหว่างที่ฉันกำลังนั่งทานแอปเปิลอยู่ในมุมมืดเงียบ ๆ คนเดียว เสียงรถพี่สายฟ้ากำลังขับเข้ามาจอดที่โรงจอดรถ จนเสียงฝีเท้าของเขาเดินเข้ามาแสงในมุมมืดทำให้ฉันเห็นว่าพี่สายฟ้ากำลังมีอาการมึนเมา
ถ้าฉันเดินออกไปช่วยเขาแล้วเขาเกิดทำอะไรฉันขึ้นมาจะทำยังไง ถ้าฉันไม่ช่วยจะดูใจจืดใจดำเกินไปหรือเปล่า หากพี่สายฟ้าตกบันไดลงมาคอหักตาย ฉันกลัวผีนะ
ฉันรีบเก็บผลไม้ใส่กล่องแล้วแช่เย็นไว้เหมือนเดิม ก่อนจะรีบวิ่งตามมาจากด้านหลังที่สายฟ้ากำลังเดินเซลงมาจากบันไดดีที่ฉันใช้มือดันหลังเอาไว้
"พี่สายฟ้าคะ! ไหวไหมคะเนี่ย"
"ง่วง~"
รู้ว่าง่วงยังจะฝืนขับรถกลับมาบ้านอีก ถ้าเกิดหลับในเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไง โตแต่ตัวไม่มีสมอง
ฉันพาพี่สายฟ้าขึ้นมาถึงบนห้องพี่สายฟ้าก็รีบถอดเสื้อผ้านอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ฉันควรจะไปเอาน้ำกับผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้เขาดีไหมเผื่อเขาจะได้นอนหลับสบาย
แล้วถ้าเกิดมันมีเหตุการณ์ไม่คาดคิดมีไฟสปาร์คเข้าหากันจนเขาทำอะไรฉันขึ้นมาจะทำยังไง
แค่ฉันคิดภาพเหตุการณ์เมื่อครั้งนั้นมันก็แล่นเข้ามาในหัวอีกครั้ง ถ้าหากผู้หญิงที่ถูกที่สายฟ้ากับพี่พายุรุมกระหน่ำเป็นฉัน ฉันขอตายดีกว่า
"ร้อน~"
นั่นไงเหมือนในหนังที่ฉันเคยดูเลย พี่สายฟ้าร้องครวญครางว่าร้อนฉันควรจะไปตามคุณป้าไหมโอ๊ยทำยังไงดีล่ะเนี่ย
สุดท้ายฉันก็ต้องจำใจเดินไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาแต่พี่สายฟ้ากับเปิดผ้าห่มทำให้ฉันเห็นบ๊อกเซอร์สีขาว ที่มีรอยนูนเด่นชัดขึ้นมา
ให้ตายเถอะขนาดอวัยวะเพศชายยังไม่แข็งตัวยังใหญ่ขนาดนี้ ถ้ามันแข็งขึ้นมาฟาดหน้าฉันมีสลบแน่
"แม่ง~ มาเป็นเมนส์อะไรวันนี้วะ"
พี่สายฟ้าบ่นพึมพำแสดงว่าคงจะหิ้วสาวไปกินที่ไหนสักที่ แต่สาวคนนั้นเกิดเป็นประจำเดือนทำให้พี่สายฟ้าต้องแบกขาที่สามกลับมาบ้านด้วย
ฉันพยายามเบี่ยงเบนความสนใจไม่มองไปที่ด้านล่างแต่พี่สายฟ้ากับถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ออก ปกติเขานอนแก้ผ้าแบบนี้หรือเปล่าหรือเขาแค่จะกลั่นแกล้งฉันเฉยๆ
ท่อนเอ็นของพี่สายฟ้าใหญ่กว่าข้อมือของฉันอีก มันมีเส้นเลือดปูดน่ากลัวมาก มันเหมือนไส้กรอกลูกใหญ่ ๆ แต่ของพี่สายฟ้ามันใหญ่กว่ามากเลย
"อมให้หน่อย~ เร็วๆ"
"อี๋! มะ ไม่เอา!"
คุณพระคุณเจ้าช่วยด้วยช่วยขนมด้วย ขนมไม่อยากตายตอนนี้ ขนมยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ฮือออ ขนมต้องรอด!
ฉันเตรียมที่จะวิ่งหนีแต่เหมือนพี่สายฟ้าจะนอนละเมอหนัก เขาลุกขึ้นคว้าตัวฉันโยนลงไปที่เตียงก่อนจะรีบคร่อมร่างของฉัน จนท่อนเอ็นของเขาวางพาดอยู่บนหน้าท้องของฉัน
"ว๊าย! พี่สายฟ้าปล่อยนะคะ!"
"ร้อน~ ขอน้ำหน่อย ฉันหิวน้ำ~"
ทำไมพี่สายฟ้าดูแปลกไป ปกติเมาแค่ไหนฉันก็ไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้ ฉันรีบลุกขึ้นวิ่งลงมาหยิบน้ำเย็น ๆ ขึ้นมาให้พี่สายฟ้าดื่มแต่พี่สายฟ้าก็ยังไม่ดีขึ้น
เขาพยายามเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปิดน้ำล้างตัว ฉันรีบเข้าไปช่วยแต่ไอ้ท่อนเอ็นของเขานี่สิ มันจะใหญ่เกินหน้าเกินตาไปแล้วนะ
"อย่าพึ่งไป..."
"งือออ พี่สายฟ้า คือ... เอ่อ..."
พี่สายฟ้าเปียกไปทั้งตัวเขาทรุดลงนั่งทรมานอยู่ที่พื้น ส่วนฉันยืนสั่นไปทั้งตัว ขณะที่ฉันกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำพี่สายฟ้าคว้าข้อมือฉันแล้วดึงลงมานั่งตัก เขาปิดปากฉันไม่ให้ฉันส่งเสียงร้อง
"ฉันโดนวางยา"
"ฮะ! โดนวางยาแล้วพี่สายฟ้าจะให้ฉันทำยังไง ฉะ ฉันช่วยอะไรพี่ไม่ได้หรอกนะ"
ฉันดิ้นหนีหวังจะให้หลุดจากพันธนาการแต่พี่สายฟ้ากลับกอดฉันไว้จนฉันเกือบหายใจไม่ออก เกือบครึ่งชั่วโมงที่ฉันถูกพี่สายฟ้านั่งกอดจนฉันรู้สึกหนาวมีอาการเนื้อตัวสั่น
"ฉะ ฉันไม่ไหวแล้วพี่สายฟ้า ฉันหนาว"
พี่สายฟ้าเริ่มได้สติเขาปล่อยมือออกจากตัวฉัน ฉันจึงรีบวิ่งออกมาจากห้องพี่สายฟ้าแล้วกลับเข้าห้องของตัวเอง ขืนอยู่นานกว่านี้ฉันคงได้ป่วยเป็นไข้ตายกันพอดี ส่วนพี่สายฟ้าก็ปล่อยให้เขาแบกเจ้าแท่งอันใหญ่โตนั่นกลับไปนอนด้วยตัวเองเถอะ
เมื่อฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าพอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองวิ่งตัวเปียกออกมาจากห้องของพี่สายฟ้า คราบน้ำมันคงหยดตามพื้นหากคุณป้าตื่นขึ้นมาเหยียบคราบน้ำอาจจะลื่นจนเกิดอุบัติเหตุได้
แกร๊ก!
เพียงแค่ฉันเปิดประตูห้องออกมาฉันก็เจอพี่พายุกำลังยืนมองคราบน้ำจากห้องพี่สายฟ้า สายตาของเขาหยุดมองมาที่ฉัน เขาต้องคิดอะไรอกุศลแน่
"พี่พายุคะ คือขนมไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะพี่สายฟ้าโดนวางยามาค่ะแล้ว...."
"เฮ้ย!"
พี่พายุรีบหันกลับไปแล้วเดินตรงไปที่ห้องพี่สายฟ้า เขาเปิดประตูเข้าไปก่อนจะปิดลงส่วนฉันรีบไปหยิบไม้ถูพื้นมาเช็ดทำความสะอาด ไม่รู้ว่าพี่น้องคู่นั้นจะเป็นยังไงแต่ฉันขอไปนอนแล้ว ไม่รับรู้ ไม่รับฟังความเห็นต่างขออนุญาตพับไมค์ค่ะ
- Writer
