AN : ฉันเห็นนะ
SR : ห๊ะ...เห็นอะไร??
AN : มาส่งแกหลายวันติดแล้วไม่รวมมารับด้วย
SR : อ๋อแค่ทางผ่านกลัวฉันหนีหนี้ละ
AN : อยากจะอ๋อให้ยาวถึงดาวพลูโต
SR : พูดมากจะกินอะไรวันนี้เลี้ยง...ได้ค่าแรงมา
AN : ค่าแรง?
SR : ค่าหิ้วข้าวกล่อง
ฉันนั่งกินข้าวขาหมูกับแอนนี่เพราะไม่ได้กินนานแล้ว ชีวิตดี ๆ คือการเติมคอลลาเจนซะบ้าง น้ำหนักคงไม่ขึ้นให้ช้ำใจเท่าไหร่เพราะแค่ไม่เอาตัวขึ้นเครื่องชั่งให้เห็นตัวเลขสัก 2 วันก็พอ ฉันไม่ได้ถามด้วยว่าเขาจะกินได้ไหมเพราะปกติฉันไม่เคยถามอยู่แล้ว แต่ฉันก็ซื้อเผื่อพี่คนอื่นด้วยกันน่าเกลียด
SR : เนื้อหนังบวกคากิ 500 ข้าวเปล่า 5 ค่ะ
AN : เพิ่มไข่กับไส้ต่างหากชุดเล็กด้วยนะคะ
SR : เอาไปไหน
AN : เพื่อไว้ให้พี่ ๆ เห็นว่าอร่อยดี
SR : มีอะไรที่แกปกปิดฉันแอนนี่
AN : ไม่มี!!
SR : เสียงแกสูงดังไปถึงดาวพลูโตเหมือนกันนะ
เราสองคนยืนมองกันแล้วก็ระเบิดหัวเราะเสียงดังออกมา ก
